Sanne & steffanie RPG

Heal had dahlia tegen de grond gewerkt hij had haar ook even horen piepen. Dat gaf hem wel voldoening dan wist hij tenminste dat ze gevoeld had dat hij het meende. Na zijn woorden hoorde hij haar zeggen dat ze het snapte. Heal lied een luide grom horen maar voor hij er verder op in kon gaan werd er geklopt op de deur. Dahlia keek op en heal liet haar langzaam los maar stond nog wel dreigend boven haar en ging ook niet bij haar vandaan. Hij zag de jonge vrouw binnen komen die hij kende als een van zijn vrouwelijke bediende of eigenlijk speeltjes. Hij deed de meeste vrouwen uit buiten die hier bij hun waren en het waren er niet zo veel. Zijn gele ogen keken goedkeurend naar de hals band. De vrouw gaf de uitleg die hij hoopte te horen. Hier had hij om gevraagd. Dahlia was gewend als mens te leven niet als wolf als ze niet kon terug veranderen had ze niet veel keus. Ze wist nog niet hoe ze moest overleven als een echte wolf. Zo zou hij haar in de hand hebben voor een tijdje tot hij haar beter kende. Hij wachten tot de vrouw weg was en hij keek naar dahlia die de halsband blijkbaar heel interessant vond omdat ze er lang naar keek.' Ik ben benieuwd of je mij gesnapt hebt.' Zegt heal uit dragend terwijl hij nog steeds over haar heen gebogen stond en eventjes nog zijn tanden liet zien. ' Ik wil dat je recht gaat zitten en rustig blijft zitten. Dan krijg je die mooie halsband om die speciaal voor jou is.' Zegt hij met een toon der in dat hij geen tegen spraak of verzet zou dulden anders zou ze het wel voelen als ze een van de twee zou doen. Langzaam ging hij wat bij haar uit de buurt en werd weer mens maar zijn gele ogen bleven dahlia in de gaten houden terwijl hij de halsband pakte en hem open maakte. Hij stak zijn handen uit maar hij bleef staan. Zijn gele ogen keken even naar de halsband en dan naar dahlia als een teken. Hij bleef staan kijken of ze hem had begrepen wat hij van haar verlangde. Dat ze naar hem toe zou komen zodat hij haar de halsband kon om doen.

Try had nog niks tegen raven gezegt of hij hem mee wilde laten gaan of niet want hij wist het nog niet. Hij wilde op het moment zo veel tegelijk. Hij deed de deur dicht waar raven nu bij stond en het gaf hem een veilig gevoel om hem in de beurt te hebben. Hij draaide zich om naar Nona die bij de haard zat.' Het verbaast me steeds minder dat u me zo goed kent...en dat u alles lijkt te weten.' Zegt hij zachtjes terug terwijl hij naar haar toe liep en langzaam neet knielde voor haar bij de stoel. Hij had de droevige klank gehoord maar ook gezien hoe blij ze was geweest toen ze dahlia had gezien toen straks ' ja. Heal was gekomen voor mij. Maar in plaats daarvan kreeg hij haar.' Zegt tristan nog wat zachter. Hij dacht even aan wat amoir had gezegt niet tegen hem recht streek maar tegen raven. Langzaam keek hij Nona aan. ' kunt u me meer over haar bloedlijn vertellen en wat u denkt wat heal van mij verwacht.' Zegt hij en hij legde een hand op Nona haar knie.' Ik wil haar helpen want ze heeft mij geholpen en ik heb daarbij u hulp nodig van u kennis.' Zegt tristan eerlijk. Try kon vaker wat afstandelijk en beheerst soms wat kort over komen maar dat deed hij om mensen niet aan zich te laten hechten alleen raven, amoir, Nona en zelf dahlia al. Bij die mensen was hij zich zelf. Open eerlijk vriendelijk en recht door zee.

Dahlia haar ogen schoten terug naar Hael toen ze zijn stem in haar hoofd hoorde. Ze deed wat hij van haar vroeg. Toen hij haar de ruimte gaf kwam ze langzaam en trillend overeind. Ze bleef rustig zitten terwijl haar ogen Hael door de kamer volgde terwijl die naar het bed toe liep en de halsband oppakte. Ze had er totaal geen zin in om als huisdier behandeld te worden. Maar na het gevecht van net wist ze dat ze tegen Hael echt geen kans maakte en moest proberen zich rustig te houden tot ze een kans had om te kunnen ontsnappen. Zoals haar moeder ook had gedaan met haar vader. Alleen zou zij er niet met zijn beta vandoor gaan. Devos gaf haar net als Hael de rillingen. Ze volgde elke beweging die Hael maakte en toen hij afwachtend naar haar keek voelde ze een lichte ergernis door haar lichaam heen gaan die ze snel naar de achtergrond schoof. Met lood in haar poten liep ze de kamer door naar Hael. Ze bleef voor hem zitten en sloot haar ogen terwijl ze haar kop een beetje liet zakken en haar hals prijsgaf aan hem. Terwijl haar hart in haar keel klopte wachtte ze af tot hij het koude leer bij haar om zou doen en haar zou opsluiten.

Nona keek op van haar starende blik in de vlammen en keek Tristan met een zachte blik aan. "De vogels laten veel los m'n jongen. Ze vertellen alles door." zei ze rustig. Haar blik volgde hem terwijl hij naar haar toe kwam en voor haar ging zitten. Ze zette haar kop thee weg en pakte zijn hand tussen haar handen waarna ze droevig glimlachte. "Ze heeft het hart van haar moeder, en de kracht van haar bloedlijn." zei ze zachtjes terwijl haar blik weer van Tristan afgleed en op de dansende vlammen focuste. "Er is niet veel over haar bloedlijn bekent. Het enige wat we momenteel nog weten zijn verhalen die doorverteld zijn, niet eens zeker of ze waar zijn of niet." Nona dacht even na voordat ze verder ging. "De rede dat haar bloedlijn zo geliefde is door alfa's is omdat men denkt dat ze een speciale gave bezitten. Elke vrouwelijke wolf krijgt een eigen gave mee bij geboorte, geen een gelijk. Het is ook niet door te geven op mannen van de bloedlijn, tenminste tot nu toe zijn er geen verhalen bekend over een mannelijke wolf met een extra. De meeste gaven worden meteen bij de eerste transformatie ontdekt. Sommige zullen nooit ontdekt worden omdat hij net als het transformeren onderdrukt kan worden." Ze keek weer naar Tristan. "Vanwaar deze vraag mijn jongen? Heb je iets aan het meisje opgemerkt?"

Heal keek met zijn gele ogen hoe dahlia langzaam naar hem toe kwam zoals hij gevraagd had. Hij had haar even zien trillen bij het recht komen maar hij sloeg er geen acht op er was geen plaats voor zwakte. Als ze voor hem gaat zitten en braaf haar nek aan bied doet hij langzaam de halsband om. Als die goed zit pakt hij het sleuteltje en steekt die in het bestemde gaatje en draait hem een keer rond zodat hij op slot klinkt . Heal keek eventjes naar het sleuteltje waarna hij zijn ketting los maakte rond zijn hals en hem daar rond deed bij de ring die er ook aan hing. Dan doet hij hem weer rond zijn eigen hals, deze keer zou hij beter te werk gaan dan de vorige keer met rosalind. Hierna werd hij weer een wolf.' Dat was niet zo moeilijk toch.' Vraagt hij aan haar. Hij schudde zijn vacht eventjes uit.' Ik vraag me toch iets af, waar haalde je die kracht vandaan om mijn roedel leden weg te sturen.' Vraagt hij aan haar terwijl hij ging zitten. Hij wilde meer dingen weten niet over dahlia alleen ook over haar als luna want hij kende wel de nodige geruchten. Hij wist nog hoe Devos hierheen was gekomen met de uitleg dat zij hun beveeld had weg te gaan en dat ze op een of andere reden moesten gehoorzamen. Hij wist toen heel erg zeker dat hij haar wilde helpen. Niet alleen voor een na komeling. Met wat training kon zij wellicht bepaalde wolven dwingen wat te doen.

Tristan zat voor Nona op de grond en ze legde hem uit dat ze het gehoord had van de vogels. Hierom kwam er toch nog een kleine glimlach rond de mond van hem al voelde hij zich nog zo radeloos en verward . Hij voelt hij Nona zijn handen pakt door dit gebaar kijkt hij Nona aan met zijn groene ogen. Hij zag haar blik en luisterde naar wat ze te vertellen had over wat zij wist. Try liet ieder woord. Iedere zin die Nona hem vertelde langzaam tot zich door dringen. Bij het woord gave had hij even onbewust in Nona haar hand geknepen. Hij had heal gezien als wolf...Dan was dahlia veranderd en had ze misschien haar gaven gebruikt onbewust. Dan klopte het. Hij was niet gek en het kwam niet door her drankje hij had gezien wat dahlia had gezien.' Ik heb zo veel dingen bij haar gezien.' Zegt hij als Nona hem uit zijn gedachten haalde. Nu keek hij Nona recht in haar ogen aan.' Ze heeft sowieso een gave want nog niet zo lang geleden zagen mijn ogen wat dahlia zag. Ik zag heal in een kamer...Ze vochten.' Zegt hij zachtjes en hij trok zijn hand los uit die van nona' Ik moet haar gaan helpen.' Zegt hij vast beraden terwijl hij recht kwam.' Weet u nog iets...' Vraagt hij nog. Al was het iets over heal wat hij tegen hem kon gebruiken.

Een schok van afschuw gaat door Dahlia heen als ze het koude leer tegen haar vacht voelt. Ze vervoerd zich niet terwijl Hael de halsband vast zet en daarna het het sleuteltje opslot draaid. Ze vroeg zich kort af waar het slot voor dient maar voelt dan een soort drukkende kracht op haar lichaam en geest. Alsof het haar menselijke kant probeerd te onderdrukken. Zodra het slot klikt en Hael de halsband los laat kijkt ze even op. Ze ziet hoe hij naar de sleutel kijkt en hem vervolgens samen met de ring terug om zijn nek hangt. Ze had de ring al eerder opgemerkt, maar durfde hem niet te vragen waarom die zo bijzonder was. Want dat leek hij. Er was vast een rede waarom Hael die ring zo dicht bij hem droeg. Ze ging liggen toen hij weer in een wolf veranderde en zijn aandacht weer op haar gefocust was. Moeilijk was het zeker. Het ging tegen al haar principes in om hem te gehoorzamen. Ze walgde van zichzelf dat ze luisterde en deed wat hij van haar vroeg. Ze keek hem met haar doordringende ogen aan toen hij haar vroeg hoe ze zijn roedel had kunnen bevelen weg te gaan. "Jij weet toch alles over mij en mijn moeder. Misschien had je het haar kunnen vragen voordat je haar vermoorde uit wraak." beet ze hem toe. Ze was pas een dag erachter dat ze een wolf was, pas een paar dagen wist ze dat er zulke wolven bestonden. Hoe kon hij van haar verwachten dat ze wist hoe ze iets kon waar ze tot voor kort geen benul had dat het uberhaupt bestond.

Nona glimlachte lichtjes toen Tristan vertelde dat hij gezien had wat Dahlia gezien had. "Ze zal waarschijnlijk niet geweten hebben dat ze het kon, maar door haar angst kan het getriggerd zijn. Doe rustig aan met haar als je haar terug hebt. Maak dr niet banger voor wie ze is dan dat ze al is." Ze kijkt op als Tristan zich los maakt van haar greep en zich klaar maakt om te gaan. Ze kijkt hem serieus aan. "Pas op met Hael mijn jongen. Ik weet niet precies waar hij is, nog met hoeveel man hij een roedel vormt. Maar het zal anders zijn dan de vorige keer toen hij slechts een handje vol volgelingen had. Hij heeft lang genoeg de tijd gehad om een nieuwe roedel te vormen en hij zal nooit eerlijk spelen. Dat zit niet in zijn aard."

Heal had de blik in dahlia haar ogen gezien. Een blik die hij niet snel meer zou vergeten. Het was een blik van iemand die zich niet gewonnen gaf maar het liet begaan. Een blik die zij dat ze nog niet klaar was. Die blik had hij zo vaak gezien bij tristan maar nooit bij stil gestaan dat zoon jonge pup sterk genoeg zou zijn. Hij zag jou dahlia ging liggen en hij ontspande ook wat maar bleef toch nog waakzaam. Heal hoorde de opmerking die dahlia naar zijn hoofd slingerde.hij liet eventjes kort zonder te grommen zijn tanden zien, maar hij herstelde zijn woede snel weer.' Ik weet bijna alles schat.' Zegt hij tegen haar.' Je moeder was vooral goed in genees kunde...haar afkomst verafschuwde ze voornamelijk omdat haar vader haar uit gehuwelijkt had.zo ver ik weet dan, we deelde niet veel samen.' Zegt hij waarna zijn gele ogen bitter naar buiten keken.hij dacht eventjes terug aan die avond dat hij hoorde hoe de twee weg waren gekomen. Rosalind er vandoor was gegaan met zijn beta. Als hij er aan denkt gaan zijn nek haren er nog van overeind staan. Hij keek langzaam om naar dahlia. Hij maakte een sneufend geluid.'de eerste weerwolf ooit was een vrouw. Een zwarte wolf met helder blauwe ogen. Ze liep langs de oever toen ze in een jagers val trapte. Ze kon geen kant uit...toen de jager haar vond kon hij haar niet doden hij vond de wolf prachtig. Hij maakte haar los verzorgde haar poot om haar te laten gaan.' Begon heal te vertellen. Niet omdat hij het een mooi verhaal vond hij wilde gewoon dat dahlia het wist.' De wolvin was vrij maar bleef bij de jager in de buurt. Ze raakte bevriend en hielpen elkaar waar nodig was. Op een avond maakte de wolvin een gebed naar de maan. Ze vroeg de maan om een gunst ze wilde bij de jager kunnen zien om dat ze van hem was gaan houden. Eerst luisterde de maan niet. Maar bij de 3e nacht verhoorde hij haar beden. Ze werd mens en wolf. Ze kon kiezen wat ze wilde zijn maar moest er ook wat dingen voor in leveren, maar dat had ze er wel voor over. Ze vertelde de jager haar verhaal die haar herkende aan haar ogen en toen ze weer wolf werd was ze zilver wit als de maan.' Legt heal de laatste zin op zijn korte uitleg over hie hun ras tot stand was gekomen.' Ik wil dat je na denkt hoe je die stem van jou op mijn mensen hebt gebruikt. Wat je voelde en dacht. Morgen vroeg gaan we een testje doen.' Zegt hij besluit vast en hij ging recht staan waarna hij weer mens werd en even met de ketting rond zijn hals speelde.

Tristan luisterde naar Nona en knikte.' U beet dat ik een hekel hen aan iemand iets bevelen. Ik doe het ook alleen als het echt moet.' Zegt hij tegen haar. Try had gezien hie heal met de mensen om was gegaan zo deed hij nooit alleen als er gevaar dreigde dan kon hij wel eens dingem bevelen maar zo deed hij het zo min mogelijk. Ze wist niet dat ze het kon waarschijnlijk kon dahlia veel meer dan hijzelf en nona dachten begon bij hem zelf langzaam het idee te komen. Als hij recht staat kijkt hij op nona neer die hem waarschuwd voor heal iets waardoor hij even een rilling over zijn rug van voelt lopen. Maar hij wist dat hij iets moest gaan doen hij kon niet meer af wachten. Bij de woorden dat heal nooit eerlijk zou spelen keek tristan naar de mok thee en hij zag een weerspiegeling van hem zelf in het gekleurde glas.' Ik zal voorzichtig en slim te werk gaan Nona.' Beloof hij haar en hij legde eventjes een hand op haar schouder waarna hij richting de deur liep en bij de deur bleef hij staan en keek hij langzaam achter om.' Ik zorg dat ze veilig terug komt.' Sluit hij af waarna hij het hutje verliet en hij keek raven aan.' Ik ben niet gek, haar bloedlijn hebben soms gaves gehad.' Zegt hij tegen raven waarna hij begint met lopen. Na een stukje zwijgzaam te hebben gelopen en zijn gedachten op vollen toeren werkte blijft hij staan en keek raven aan.' Ik heb een idee en jij gaat het niet leuk vinden.' Begon hij langzaam. Maar het waa wel een goed idee. Iets wat heal als laatste zou verachten van tristan zelf.

Dahlia keep kort haar ogen dicht toen Hael zijn tanden liet zien. Ze voelde de haat van hem afstromen terwijl hij naar haar keek. Ze hoorde aan wat Hael haar te vertellen had. Het genezen had haar moeder inderdaad aan haar over geprobeerd te dragen. Zodat ze haar weg kon vinden en een plek in de samenleving. Ze vond het niet zo vreemd dat haar moeder deze man had verafschuwd en dus niets deelde met hem. Ze luisterde naar hem terwijl hij haar vertelde hoe hun soort ontstaan was. Ze geloofde hem, maar vroeg zich toch af hoe het dan nu zo kon zijn zoals bepaalde dingen liepen. Zoals het feit waarom precies zij afstamde van de eerste wolvin. Waarom kon zij andere wolven dingen vertellen te doen, ondanks dat ze pas net een wolf was, toen nog niet eens. Ze keek naar zijn hand die met de ring speelde die aan zijn hals hing. 'Dat was haar verlovingsring geweest of niet?" ze slikte een brok in haar keel weg. Die ring was van haar moeder geweest, tenminste dat vermoedde ze. Waarom droeg hij hem nog steeds bij zich. "Waarom draag je hem om je nek?" Ze wist dat ze met vuur speelde toen ze die vraag stelde. Maar ze moest het toch weten.

Raven opende langzaam zijn ogen toen hij Tristan naar buiten hoorde komen. Hij knikte langzaam. Dat het meisje speciaal was hadden ze ondertussen allemaal begrepen. Dat ze van de eerste bloedlijn was was speciaal. Geen wonder dat Hael haar had gewisseld. Met haar had hij een bijzondere troef tegen andere alfa's, tegen Tristan. Hij volgde Tristan op een afstandje, wetende dat hij tijd nodig had om na te denken. Hij bleef staan toen Tristan dat ook deed. "IK heb het vermoeden dat zelfs als ik tegen ben je het toch gaat doen. Dus kom maar op. Vertel wat je vanplan bent."

Heal keek dahlia aan met zijn goud gele ogen toen ze hem de vraag stelde of dat haar moeders verlovings ring was geweest. Je zag hem eventjes wat vals glimlachen als hij de ketting los laat. Even zag je zijn ogen afwezig staan voor een paar seconde staren in de diepte.' Daar hangt je moeders verlovings ring niet meer aan liefje.' Zegt hij en hij keek haar weer scherp aan en hij gebaarde naar zijn ring vinger waar 2 ringen om zaten eentje was duidelijk wat breder dus voor een man de andere was smaller en had een steentje die voor een vrouw bedoeld was' Je moeders verlovings ring heb ik van de ketting afgehaald nadat ik haar gedood had.' Zegt hij kil weg terwijl hij naar zijn hand keek waar de 2 ringen om zaten. Toen hij die klus geklaard had had hij de ring om gedaan maar al die jaren dat hij rosalind niet had gebonden had die er gehangen om hem er aan te herinneren dat hij nog wat te klaren had.' Ik kan het je toch vertellen. Je gaat toch nergens heen.' Zegt heal simpel. ' dat is de ring van de vader van die jonge Alpha die je redde. Als ik mijn plek weer in neem en die jonge dood gaat deze om mijn vinger.' Zegt hij tegen haar waarna hij zich naar de deur toe draaide. ' Denk goed na over wat ik je net vroeg. Morgen vroeg gaan wil ik het je zien gebruiken.' Zegt hij waarna hij door de deur heen verdween en hem dicht deed.

Tristan keek raven aan. Hij kende hem veel te goed. Wanneer hij afstand moest houden wanneer hij moest helpen of wanneer hij wist dat hij niet zou stoppen.' Ik ga er alleen heen als een lone wolf, doe alsof ik bij een pack wil maar dat niemand me wil heal kan iedereen gebruiken. Ik verf mijn haren als het goed is krijg ik als wolf ook een andere kleur, ik gedraag me onder danig en die alsof ik niks waard ben. Ik hoef alleen maar bij dahlia in de buurt te komen zodat ik haar er weg kan halen.' Stelt hij simpel vast. Heal zou alleen uit kijken naar een jonge man met zwart haar en als hij dat veranderde en zijn houding was hij niet meer makkelijk te herkennen op zijn ogen na....daar moest hij wat op vinden." Alleen mijn ogen.' Zucht hij dan na denken misschien konden ze die ook een tijdje veranderen hij keek raven hoopvol aan.