Sifra en Maaike

Will vloekte toen hij niet snel genoeg was en hij geraakt werd aan zijn arm. Hierdoor werd hij alleen maar kwader en vocht verbeten verder.

Emma bevroor een aantal van de soldaten maar het lukte haar niet om ze allemaal te raken, toen rende er een dwerg op haar af, en helaas moest ze het dan hebben van haar vechterskunsten, die ze niet had.

Oom deinsde achteruit tot hij met zijn rug tegen de muur aanstoot. Hij hield zijn zwaard beschermende voor zich

Nate baande zich een weg door de soldaten heen en probeerde Emma te bereiken

Will moest zijn oom vermoorden, dat wist hij, toch had hij er moeite mee. Hij probeerde dit gevoel opzij te zetten en dacht aan zijn vrienden en zijn volk, hij haalde uit.

Emma haalde uit naar de dwerg maar wist hem niet te raken.

Oom hield Will's zwaard tegen met zijn eigen. "Je zult nooit winnen. Zelfs als je me verslaat ben je alleen. Je hebt geen ouders, en de enige vrienden die je hebt zullen straks weg zijn," site hij.

Nate viel de dwerg aan.

Will keek hem aan. 'Zelfs alleen ben ik nog een betere koning dan jij ooit zult zijn!' zei hij terug.

Emma keek dankbaar naar Nate en vocht verder, om haar heen lagen gesneuvelde soldaten en andere wezens.

Oom keek Will zwijgend aan en liet zijn zwaardzakken. "Ga je gang dan, je durft et toch niet," zei hij en keek hem met gespreide armen aan.

Nate voelde zijn wond steken en zakte op de grond. Hij kreunde van de pijn.

Will dacht aan Aurora, zou ze nog van hem houden als hij iemand vermoord had? Niet zomaar een soldaatje, maar zijn oom? Familie? HIj hief zijn zwaard op.

Emma keek geschrokken om, ze moest hem beschermen.. Ze keek om zich heen en viel wezens aan met zwaard of magie.

Aurora beet op haar lip en wenden haar blik af.

Nate drukte zijn handen tegen zijn wond en keek naar het bloed wat langs zijn vingers sijpelde

Will kon het niet, hij kon het niet, maar hij moest. Hoe moest dit ooit opgelost worden als hij het niet deed? EN hij moest snel beslissen want anders was het te laat.

Emma doodde een paar soldaten, de elven stortte zich op de rest, ze knielde bij Nate neer, kon ze nou maar helen.

Oom grijnsde vals. Twijfel was alles wat hij nodig had, hij haalde krachtig uit met zijn zwaard naar Will.

Aurora hapte geschrokken naar adem.

Nate keek Emma onderzoekend aan. "Kun je me helen?" vroeg hij moeizaam

Emma beet op haar lip. 'Ik kan het proberen.' zei ze, ze legde eerst een hand op zijn schouder om zijn energie te voelen. Ze sloot haar ogen en hield toen haar beide handen een paar centimeter voor zijn wond. Ze dacht aan hem en aan het gevoel wat zo krachtig was, ze wou hem helen, hem beter maken. Haar handen begonnen te gloeien.

Will werd geraakt en viel achterover, hij snakte naar adem van de pijn. Had hij toch getwijfeld, sukkel die hij was.

Nate keek met een opgelucht gezicht toe hoe zijn wond heelde.

Aurora rende naar voren toe en knielde naast Will neer. Ze keek Wills's oom kwaad aan.

Oom grijnsde vals. "Zie je wel, je bent te laf. Zo zul je nooit een goede koning worden. En zal ik je eens wat vertellen, zodra je mij doos zal je lieve vriendinnetje teruggaan van waar ze.vandaan kwam," site hij.

Will was woedend, hij had veel pijn, en hij wist niet waar de kracht vandaan te halen, maar hij moest dit doen. Hij kwam half overeind en haalde uit met zijn zwaard, dit moest afgelopen zijn.

Emma opende haar ogen, het was gelukt, maar niet heel erg goed, de wond was dicht maar zeker niet genezen. "We moeten verder.'

Will's oom had niet verwacht dat hij nog een poging zo doen en hapte geschrokken naar adem toen hij het zwaard door zijn borstkas voelde gaan. Hij zakte op zijn knieen op de grond en greep naar het zwaard om het eruit te trekken.

Nate knikte dankbaar naar Emma en kwam overeind. Hij raapte zijn zwaard op en vocht verder.

Will zat hijgend op de grond, hij verloor bloed en het deed vreselijk zeer, hij keek niet eens naar zijn oom, maar sloot zijn ogen. Het moest afgelopen zijn, allemaal.

Emma sprong overeind en liet een hele stroom kokend water op soldaten afvliegen.

Aurora keek onderzoekend naar Will en kneep zachtjes in zijn hand. "Hij is dood, Will," zei ze uiteindelijk en keek naar het levenloze lichaam van zijn oom wat met wijd opengesperde ogen op de grond lag.

Nate maakte goed gebruik van zijn hervonden energie en stak zoveel soldaten neer als hij kon.

Will beet op zijn lip, hij leunde met zijn handen op de grond en kreeg tranen in zijn ogen, het was te veel allemaal tegelijk. Hij trok Aurora tegen zich aan, hij zocht steun bij haar, zijn ouders schokte.

Emma werd achteruit gesmeten door een soldaat maar krabbelde weer overeind, als ze dit niet kon was het allemaal voor niks geweest.

Aurora sloeg haar armen om Will heen en wreef hem troostend over zijn rug. "Sst, het is oke nu. Alles is voorbij," zei ze zachtjes.

Nate besloot dat het tijd was om polshoogte te nemen bij Will en Aurora om te zien wat er aan de hand was. Hij pakte Emma's arm vast en trok haar mee de gang in. "Ze redden het hier wel, kom op," zei hij zacht maar dringend.

Will hield haar vast, alles was voorbij maar Aurora zou weg gaan .. dan was alles toch eigenlijk verloren? Hij keek naar haar gezicht.

Emma rende met hem mee de gang door, ze hoopte dat alles goed met hen was.

Aurora keek Will aan en glimlachte geruststellend naar hem. "Het is je gelukt," zei ze.
Nate liep de ruimte in en keek geschokt naar Will en Aurora die op de grond zaten met het dode lichaam van Will's oom ernaast. "Is hij dood?" vroeg hij snel en liep naar ze toe.

Will snakte naar adem en kreunde van de pijn toen hij een verkeerde beweging maakte, hij keek naar zijn zij waar hij geraakt was.

Emma liep naar de oom van Will, ze bestudeerde hem. 'Ja hij is dood.' zei ze.

Aurora keek om naar Emma. "Emma? Denk je dat je zijn wond kunt helen?" vroeg ze gebarend naar Will's zij.

"Ik ga het nieuws verspreiden. Goed gedaan will," zei Nate en rende de kamer uit. Zodra hij weer in de ruimte was riep hij luid dat de koning dood was en dat ze zich dus moesten overgeven of dat ze anders vermoord werden.

Emma keek naar Will. 'Ik zal het proberen.' mompelde ze. Ze knielde bij Will neer die Aurora los liet en naar Emma keek.
Emma probeerde de zelfde concentratie terug te krijgen van net en strekte haar handen, ze gloeide weer maar het stopte ook weer, ze moest het proberen.

Aurora keek nerveus toe.
Nate wachtte af tot alle soldaten gestopt waren met vechten en ging toen verder. "William zal de nieuwe koning worden. Zij die het daar niet mee eens zijn kunnen nu vertrekken, alle anderen zijn welkom om te blijven en te helpen," zei hij.

Emma kreeg de wond dicht maar meer ook niet, het zag er niet goed uit. 'Je hebt verzorging nodig.' zei ze zacht.

Will stond op en omhelsde Emma. "Dankjewel' zei hij zacht, toen liet hij haar los en liep de kamer uit, hij kon het niet aan om naar Aurora te kijken. Toen hij de gang uit liep ging hij op zoek naar Nathan.