Sifra en Anniek Art School

"Sorry, automatisme denk ik," zei Ashelia verontschuldigend. Ze glimlachte. "Aangenaam, ik ben Ashelia."

Ethan glimlachte lichtjes. "Maakt niet uit, kan gebeuren," ze hij vriendelijk. "Je bent een eerstejaars, toch?" vroeg hij dan.

Noah glimlachte. "Maakt niet uit, ik snap dat je niet wil dat een ander je moves afpakt." zei hij. "Maar ik moet toegeven dat het er erg mooi uitzag."

Julia keek hem aan en knikte. "Ja" glimlachte ze. "Nog jong en onwetend. En jij?"

"Bedankt, al is het allesbehalve perfect," zei Ashelia met een frons. "Het is eigenlijk een lift, alleen ik heb er twee problemen mee. 1, mijn partner is erop het moment niet. 2, hij liet me de eerste keer vallen en sindsdien durf ik het niet meer," zei ze op een geamuseerd toon. "Dus in de tussentijd probeer ik zelf de sprong, zonder succes dus."

"Tweedejaars, en nog steeds onwetend," zei Ethan lachend. Hij stak zijn hand uit naar Julia. "Ik ben Ethan."

Julia glimlachte en schudde zijn hand. "Wat voor opleiding doe je?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze had hem nog niet eerder zien rondlopen.

Noah luisterde naar haar. "Dat klinkt niet al te best." zei hij. "Kan je niet een andere danspartner zoeken? Eentje die je wel vertrouwt?"

Ethan glimlachte. "Beeldende kunst," zei hij. "En jij bent muzikant, gok ik?" zei hij.

Ashelia haalde haar schouders op. "Helaas heeft iedereen al partners, dus ik zal het er mee moeten doen," zei ze. "Dus jij bent een kunstenaar?" vroeg ze dan en bekeek Noah.

Julia knikte. "Dat heb je goed gegokt." zei ze grijnzend. "Wat voor dingen maak je dan?"

"Dat is vervelend voor je." zei Noah en hij keek haar aan. Vervolgens knikte hij. "Ja, tenminste, ik doe een opleiding daarvoor, ik zou me nu nog niet zo noemen."

"Beelden," zei Ethan met een glimlach. "Ik doe aan beeldhouwer. En jij dan? Speel je een instrument of zing je ook?"

"Hoe ben je begonnen?" vroeg Ashelia nieuwsgierig. Ze strekte haar benen uit en bewoog wat heen en weer om warm te blijven.

'ik ben hier om gitaar en piano te studeren, zingen doe ik ook maar alleen onder de douche.' zei julia grijnzend,

'als kind dat erg creatief was voor een jongen. Eerst tekende en kleide ik veel.' zei hij

Ethan grinnikte. "Ben je goed?" vroeg hij, maar besefte toen dat dat een domme vraag was omdat meesten mensen daar nooit antwoord op gaven.

Ashelia bekeek Noah stilletjes. "Je ziet er niet uit als een kunstenaar," merkte ze op.

Noah keek haar geamuseerd aan. "Hoe bedoel je? Hoe ziet een kunstenaar er volgens jou uit?" vroeg hij grijnzend.

"Het klinkt best leuk denk ik, maar niet meer dan dat." glimlachte Julia bescheiden. "Maar dat doet er verder niet toe."

Ashelia haalde haar schouders op. "Ik weet niet, alleen ik stel me een kunstenaar als een slordig persoon voor, met ruw handen onder de verf of ander materiaal," zei ze en glimlachte schaapachtig.

Ethan keek Julia glimlachend aan. "Nou, ik ga maar eens, een fijne dag nog," zei hij en stak zijn hand op.

Regina knikte glimlachend naar hem. "Oke, tot ziens." riep ze hem nog na en ze ging de andere kant uit.

Noah lachte naar haar. "Ik ben ook best slordig, maar ik kleed me graag netjes aan." zei hij grijnzend. "Er zijn dagen dat ik ook vol met verf zit vrees ik."

Ethan keek even om naar Regina en liep toen verder. Hij had nog 1 uur die hij nuttig wilde besteden in een van de kunstlokalen en daarna een 1 gewone les voordat hij uit was.

Ashelia lachtte. "Aha, dan was mijn idee van een kunstenaar dus toch niet zo verknipt," zei ze. Ze keek op toen ze de bel hoorde gaan die het volgende lesuur aangaf. "Heb je geen les?" vroeg ze.

Julia beende met grote passen naar het muzieklokaal waar ze een uur melodie had. Ze had door het gesprek met Ethan helemaal niet meer aan de les gedacht.

"Tussenuur. Jij?" vroeg Noah grijnzend. Hij vond Ashe ontzettend aardig en het gezellig om met haar te kunnen praten.

Ethan liep naar het kunstlokaal en nam plaats aan een van de tafels. Hij opende zijn schetsboek en begon een schets te maken vaan een beeld wat hij graag wilde maken.

"Ook," zei Ashelia met een glimlach. "Ik kan nu toch niks doen zonder partner dus ik kan het net zo goed opgeven voor vandaag. Heb je zin om iets te gaan doen?" vroeg ze.

Julia maakte aantekeningen en probeerde wat dingen uit op de notenbalk.

Noah glimlachte en knikte. "Lijkt me leuk. Wat had je in gedachten? Op school blijven of wil je graag de stad even in?"

Ethan zat geconcentreerd te schetsen. Peinzend keek hij naar zijn blad.

"Wat dacht je van de stad? Ik trakteer je op een warme chocomelk of koffie, wat je liever hebt," stelde Ashelia voor.

Julia zuchtte diep, vandaag was zo'n dag dat ze de concentratie er totaal niet bij kon houden.

Noah glimlachte en knikte. "Goed plan, dan trakteer ik jou op iets lekkers." hij grijnsde naar haar. "Maar jij wilt je zeker eerst omkleden? Over een halfuurtje voor de ingang?"

Ethan stopte met schetsen en keek naar zijn papier. Hij besefte met verbazing dat hij een gitaar had geschetst waar grote muzieknoten uit sprongen. Met een grijns besefte hij dat hij ineens de oplossing had gevonden voor de opdracht stilleven waar hij maar niks voor kon bedenken, alleen maar omdat hij dat meisje net had gezien.

Ashelia schudde haar hoofd. "10 minuten, ik ben zo klaar," zei ze en liep naar de kleedkamers.

Julia keek op de klok. De les was bijna voorbij. Met een zucht begon ze al rustig haar tas in te pakken. Dit was haar laatste les, maar ze wist niet echt wat ze kon gaan doen deze middag.

Noah knikte en hij liep snel naar zijn kamer om zijn map te dumpen en liep vervolgens naar de hoofdingang van de school.

Ethan keek op toen hij de bel hoorde gaan en propte vlug zijn spullen in zijn tas. Hij liep het lokaal uit.

Ashelia kleedde zich vlug om, fristte zich wat op en liep toen naar de ingang van de school.

Noah glimlachte naar Ashe toen ze aan kwam lopen. "Heej" grijnsde hij.

Julia hoorde de bel en ging het lokaal uit. Ze dacht na over hoe ze de middag ging doorkomen.

Ashe glimlachte terug naar noah. "Hoi. Klaar om te gaan?" vroeg ze vrolijk. Ze ging zelden om met studenten van andere richtingen en kende eigenlijk bijna alleen maar dansers. Toch mocht ze Noah gelijk al en hoopte stiekem dat ze goede vrienden konden worden.

Ethan liep door de school richting het lokaal van zijn volgende les.

Noah keek haar aan en knikte grijnzend. "Ik wel, let's go." zei hij en hij begon te lopen. De school was vlak bij het centrum van de stad dus het had niet echt zin om er met de auto heen te gaan. Het was dichtbij genoeg om te wandelen.

Julia ging naar de kantine en pakte haar spullen. Ze had geen zin om zich af te sluiten in haar kamer dus ze ging vaak hier schrijven. Ze schreef nummers, puur voor zichzelf omdat ze het leuk vond. Ze liet haar werk niet aan andere zien, dat vond ze dan ook niet nodig.

Ashelia liep met Noah mee. "Dus waar kom je eigenlijk vandaan?" vroeg ze en keek hem nieuwsgierig aan.

Ethan liep het lokaal in en nam ergens achteraan plaats. Hij zakte wat onderuit en keek verveeld rond.