Anniek en Sifra

De stiefmoeder zuchtte. "Goed dan, jullie hebben elkaar ontmoet in de kroeg, allebei niet al te nuchter en volgens mij liep het die nacht uit tot een drama, toen waren jullie samen, voor hoelang dat goed ging."

Julia voelde zijn grote warme hand om de hare en glimlachte, het bleef een fijn gevoel. Ze liep met hem mee achter Will aan.

Will volgde.

Catherine beet op haar lip.

James volgde Will zo onopvallend mogelijk.

Na een lange wandeling stopte de moeder voor een groot landhuis en ze stak de sleutel in het slot en opende de deur. "Hier wonen we meisje." glimlachte ze.

Julia liep stilletjes met James mee.

Will staarde met grote ogen naar het landhuis en verstopte zich achter een muurtje. Hier woonde ze dus, prima, dat kon hij wel aan

Catherine keek verbijsterd naar het landhuis, dit was wel het laatste wat ze verwacht had. Zwijgend liep ze naar binnen toe.

James keek hoe Will.zich verstopte. "Denk je dat we naar hem toe moeten gaan?" vroeg hij.

Julia keek James aan en schudde zijn hoofd. "Ik denk dat het beter is als hij dit eerst zelf probeert op te lossen.." zei ze zacht.

Will keek toe hoe ze naar binnen liep en begon om het huis heen te sluipen om uit te vinden hoe het eruit zag en waar haar kamer zou zijn.

De stiefmoeder hing haar jas op. "Ik ga een bad voor je maken meisje." zei ze glimlachend en ze ging haar voor naar boven. "Hier is je kamer, zoek maar wat schone kleding uit, het is nog vrij vroeg op de avond. De badkamer is hier naast dus kom daar maar heen als je klaar bent."

Catherine liep waarnaar kast en haalde er schone kleding uit. Stilletjes trok ze de vuile kleren uit en liep de badkamer in. Het voelde raar om ineens thuis te zijn.

James knikte langzaam. "Ja je hebt vast gelijk."

De stiefmoeder had het bad vol laten lopen en er schuim in gedaan. Ze was alweer verdwenen ook.

Will zag een kamer waar ligt aan ging en besefte dat dat de kamer van Catherine moest zijn. Nu nog een manier zoeken om haar om vergeving te vragen voor wat er dan ook aan de hand was.

Julia ging op een bankje in de buurt van het huis zitten. "Misschien heeft hij later deze avond onze hulp wel nodig." zei ze zacht.

Catherine keek de badkamer rond maar besefte dat haar moeder al weg was. Ze stapte in het bed en zuchtte diep.

James ging naast Julia zitten. "Ja, misschien wel. Het is allemaal een beetje raar, vind je niet? Dit alles?" zei hij.

willen jullie allenbij meedoen heb namelijk echt zin in een groeps rpg als jullie het leuk vinden ?

https://rpgcorner.actieforum.com/t16-spirits-hearts-rpg#1046

Julia knikte. "Ja we volgen een totale vreemde waarvan we denken dat we hem misschien kennen.." zei ze en toen glimlachte ze. "Maar ik vind het leuk zoals het loopt." waarschijnlijk zou ze alles met hem leuk vinden, maar dat zei ze niet hardop, dat zou pas raar zijn om te zeggen over iemand die je pas een dag kent.

Will zuchtte, nu kon hij alleen maar wachten en nadenken, waarschijnlijk moest hij wachten tot laat, tot de stiefmoeder sliep.

Catherine dacht na. Ze had haar moeder klakkeloos geloofd over alles wat ze gezegd had, maar de blik die Will haar had gegeven leek er meer op dat hij de waarheid sprak. Ze begon te twijfelen aan haar beslissing.

James glimlachte. "Ja ik ook," zei hij en streek met zijn hand een lok haar uit Julia's gezicht weg.

zullen we anders doorspoelen tot 's avonds laat? :3

Oke

Will was erbij gaan zitten en wachtte ongeduldig tot alle lichten in het huis gedoofd waren. Het kon nooit zo heel lang meer duren leek hem.

Julia had haar hoofd tegen James zijn schouder aangelegd. "Ik ga niet meer terug naar het klooster." zei ze toen zacht.

James keek naar Julia. "Je kunt altijd bij mij blijven, als je wilt," zei hij met een glimlach.

Catherine hoorde haar stiefmoeder naar bed gaan en stond op. Ze opende de deuren naar het balkon wat aan haar kamer grensde en snoof de frisse avondlucht op.

"Heel graag." zei Julia zacht. "Het maakt me niet uit waar we terecht komen, als jij erbij bent komt het wel goed."

Will zag haar buiten komen en hij kwam gelijk overeind. "Cath" zei hij zacht. "Cath hoor je me?" hij moest voorzichtig zijn want hij wist niet of de stiefmoeder dichtbij sliep.

James keek Julia glimlachend aan. "Weet je wat, ik voel me meer tot jouw aangetrokken dan mijn 'vriendin," zei hij zachtjes, met spottend nadruk op het woord vriendin.

Catherine hoorde Will's stem en keek over het balkon naar beneden. "Wat doe je hier!" riep ze uit, maar sloeg toen geschrokken een hand voor haar mond, ze wilde haar moeder niet wakker maken.

"Ik kom jou vertellen dat.. wacht, ik kom naar boven." zei Will en hij liep naar het huis toe en klom naar haar balkon toe via de klimop. Hij klom over de rand en keek haar aan. "Ik kom hier om te vertellen dat ik je in mijn leven wil hebben.. Ik wil niet dat je er zomaar uit verdwijnt door iets waarvan we beide niet weten of het waar is."

Julia keek James aan. Hem dat horen zeggen liet haar hart sneller kloppen. "Ik- ik voel me ook tot jou aangetrokken. Al heb ik niks om het mee te vergelijken." glimlachte ze.

Catherine keek Will aan en beet op haar lip. "Je kent me pas net, je kunt dat soort dingen niet zeggen. Bovendien, waarom zou mijn moeder liegen?" zei ze.

"Misschien was het wel lot. Dat we elkaar ontmoet hebben," zei James.

Julia keek hem aan en knikte. "Dat kan haast niet anders." zei ze. "Het is haast te mooi om waar te zijn."

"Dat weet ik Catherine, maar toch voelt het zo. Daar kan ik niks aan doen." zei Will zacht en hij keek haar aan. "Ik weet niet wat je moeder je gezegd heeft en of ze zou liegen of niet, maar ik lieg ook niet. Ik meen het."

Catherine keek Will zwijgend aan. Hij zag er zo goudeerlijk uit, ze zag wel dat hij niet loog. De vraag was alleen waarom haar moeder dat dan wel gedaan had.

James keek Julia aan. Hij boog aarzelend voorover, zijn lippen maar een paar centimeter bij die van haar verwijdert.

Will keek haar afwachtend aan. Hopend dat ze het zou begrijPen.

Julia sloot haar ogen en haar lippen raakte licht de Zijne. In die kleine aanraking schoot er een vlaag van herinneringen door haar hoofd heen.

"Misschien sprong ik wel iets te snel tot een conclusie," zei Catherine aarzelend na een lange stilte.

James sloot zijn ogen en zoende Julia. Hij sloeg zijn armen om haar heen.

Will glimlachte en haalde de ring uit zijn zak. "ik dacht dat je deze misschien terug zou willen"

Julia sloeg haar armen om zijn hals n zoende terug. Uit de flashbacks besefte ze dat haar gevoel waar was. Ze kende hen langer. Het voelde alsof ze hem terughad en het voelde geweldig.

Catherine keek naar de ring en glimlachte. "Ja, graag," zei ze op een opgeluchte toon en stak haar hand uit.

James zoende Julia, en ineens kwam alles weer als een stormvloed terug. Wie hij was, wie Julia was, de vloek van sneeuwwitje's stiefmoeder. Hij trok zijn hoofd terug en staarde Julia aan.

Julia keek hem met grote ogen aan. Ze zag aan hem dat hij ook beelden had gezien.

Will glimlachte en schoof de vinger voorzichtig aan haat vinger.

Catherine keek Will glimlachend aan. "Dankje. En het spijt me," zei ze zacht.

"Ik weet alles weer," zei James geschokt.