The Wheel Of Time

Allen knikte instemmend met Gabe en floot eventjes, waardoor Timcanpy uit de grot vloog en op Allen's geheven hand ging zitten. 'Tim, kun je zometeen als wachter dienen en in de lucht boven ons zweven om te kijken of er soldaten zijn?' Timcanpy knikte enkel en vloog een heel eind de lucht in, tot hij bleef zweven. Hij was nauwelijks zichtbaar omdat ie zo klein was. Timcanpy was altijd een geweldige wachter, pikte altijd op of er iemand op de loer lag ookal was hij soms iets te bang om dat te zeggen. Een schijterd, dat was het wel. Allen keek even rond, had al zijn spullen er bij elkaar. Hij deed zijn witte mantel maar af, wist ongetwijfeld dat hij op zou vallen en propte het ding in zijn heuptas. Messen had hij allemaal, zwaard had hij ook maar die zou hij in zijn hand dragen voor de zekerheid.

Dahlia hielt haar donkergroene mantel om. Het ze zou als het mocht van Allen door de bomen hun volgen. Ze was in de hoogte sneller dan op de grond en ze zou rond kunnen kijken. Kirye wist de weg naar de grot dus die zou ze op de grond vegleiden. Dahlia keek naar Allen."ik ben in de bomen sneller dan op de grond. Begon ze langzaam. Ik kan net als tim de omgeving in de gaten houden." Stelde ze voor. "Alleen als het mag."

Kyara tuurde de groeiende duisternis in en leidde toen Topthorn aan de teugels de grot uit. In haar andere hand hield ze haar boog gereed voor het geval dat.

Allen was nog aan het kijken naar Timcanpy om zeker te weten dat hij niet al te veel opviel. Hij maakte een gebaar dat hij iets hoger moest. Tim vloog hoger en hij was helemaal niet zichtbaar meer. Allen stak zijn duim op en richtte zijn blik op Dahlia. 'Dat is goed. Dan houden jij en Tim de omgeving in de gaten. En Kirye leid ons zeker naar de schuilplaats?'

Dahlia knikte. Ze knielde neer bij Kirye en gaf het dier opdracht naar een van hun oude schuilplaatsen te gaan maar wel op de andere te wachyen. Ze trok haar mantel wat omhoog en klom toen behendig in een boom. Ze begon iets vooruit te springen maar wachtte toen op de rest. Kirye gromde zachtjes naar Gabe en Allen en bleef naast kyara staan wachten op het teken van Dahlia dat de kust veilig was. Dahlia zette haar handen tegen haar mond en maakt het geluid van een uil. Kirye begon zachtjes te lopen terwijl ze haar pas versnelde. Wel bleef ze om kijken of iedereen haar volgde.

Kyara liep achter Dahlia aan met haar hand strak om Topthorn's teugels. Ze hield de omgeving goed in de gaten en luisterde naar elk geluidje of het gevaar betekende.

Rat voelde weer een klap toen hij nog bij was aant komen van zijn kracht die hij gebruikt had en hij gromde wat boos naar alvaro. Maar dan lacht hij. Te laat sist hij naar hem met een zelfvoldaanst grijns. hij had ze gewaarschuwt.

Neah rende met allen mee en hij ging ook met ze mee en hij deed heel onwennig alsof hij dit niet gewend was.

Allen liep achter Kirye aan maar bleef naast Neah lopen om hem wat gerust te stellen. Het moest wel heel vreemd voor hem zijn. 'Oh, trouwens: Dit is Neah, mijn oom. Hij heeft jaren voor me gezorgd voor ik op mezelf ging reizen. Hij wilt met ons meevechten.' zei hij zodat ze niet vreemd naar hem zouden kijken. Neah was voor zover Allen dacht helemaal betrouwbaar. Het was logisch dat hij dat dacht omdat hij heel close met hem was.

'Misschien te laat om je tegen te houdeb maar zeker niet te laat om je uit te leveren. We hebben genoeg gerust, kiddo, dus ik neem je weer mee.' Hij pakte Rat op, wierp hem over zijn schouder en begon weer te lopen.

Kyara keek bestuderend naar Neah. Ze fronste haar wenkbrauwen. "Waar kwam je hem tegen?" vroeg ze aan Allen.

James reed terug richting het kasteel.

neah glimlachte wat naar de rest, aangenaamdt. en dat gezorgt..tja meer als een broer dan een ook he, zegt hij dan rustig en hij keek allen weer aan en hij bleef wat onwennig doen. dus...jullie moeten vaker ineens zo vertrekken, vraagt hij aan allen en hij bekeek iedereen.

rat baalde als een stekker hij wist in ieder geval tot de rest weg was van daar...en tot ze dus langer uit de rest hun handen waren, maar hij begon zich toch wel zorgen te maken,...wat ging er in het kasteel gebeuren...en hij begon zich weer te verzetten tegen alvaro, maar het haalde niks uit en na een tijdje gaf hij het ook op hij kon nu niks, en hij dacht verder na, maar dan schrikt hij...hoeveel mensen waren er wel niet in dat kasteel...en hoeveel mensen zouden daar gemartelt worden of iets in die trans....


ooh nu heb ik medelijden met rat echt waar die gaat alles voelen wat in dat kasteel gebeurt XD die word gek daar.

Dahlia keek vanuit de bomen neer op Allen, Neah en Kyara. Ze bestudeerde de nieuwe jongen. Ze wist niet of ze hem moest accepteren in een keer of niet. Ze sprong naar de volgende tak. Ondertussen keek ze goed rond. Ze zag 2 soldaten bij een boom uitrusten. Ze stopte en keek naar de aoldaten. Ze sliepen dus Dahlia vond dat ze geen gevaar vormde. Kirye liep richting de nieuwe grot.

Hij bleef dubbel posten...

Kyara bleef stilletjes naar Neah kijken. Er was iets aan hem wat ze niet vertrouwde, ze had een onheilspellend gevoel in haar maag als ze naar hem keek. Natuurlijk zou ze dat niet tegen Allen zeggen, het was niet echt aardig om zijn familie te beledigen.

James zag in de verte het kasteel en spoorde zijn paard tot galop aan. Hij hoopte vurig dat zijn eerder fout vergeven zou worden nu hij had geregeld dat Dahlia als spion zou werken.

Allen keek even naar Neah en glimlachte voor hij antwoordde op Kyara's vraag. 'We kwamen hem tegen - nou ja, eigenlijk kwam hij ons tegen - terwijl ik en Gabe zochten naar Rat. Het was toeval, hij is namelijk reiziger. Hij zei dat hij ons wou helpen en op dit moment is elke extra hulp nodig, niet waar?' legde hij uit terwijl hij even omhoog keek om te zien hoe laat het ongeveer was. De zon was onder, de lucht was nu in een overgang van oranje naar donkerblauw. Het moest niet veel later dan acht uur zijn, concludeerde hij.

Alvaro merkte dat Rat op een gegeven moment stopte. 'De hoop opgegeven, kiddo?' vroeg hij terwijl hij verder liep.

Dahlia liet zich uit de boom vallen. Ze lande voor de andere, gehurkt, op de grond. Geergerd blies ze een pluk haar uit haar gezicht waarna ze opkeek naar de rest. "we moeten zachtjes zijn. Niet zo ver van hier liggen 2 soldaten te slapen." Ze dacht dat het misschien wel slim was om toch wat meer het vertrouwen te winnen van de andere geleiders en hun metgezellen.

Kyara keek op toen ze Dahlia's woorden hoorde. "Moeten we ze gewoon met rust laten?" vroeg ze zacht.

James reed de poorten van het kasteel door en steeg af bij de stallen. Op zijn gemakje zadelde hij zijn paard af en liep toen naar binnen toe.

neah keek allen aan en glimlachte, ik zag ze lopen en ondangs tot ik allen jaren niet gezien heb herkende ik hem. zegt hij opgelucht. eerst dacht ik soldaten maar dat waren ze gelukkig niet, die roven alles leeg en vragen je horde uit over de geleiders, zegt hij hoofd schuddent maar dan deed hij een paar passen uit als dalhia uit de boom springt hij had haar niet gezien. en hij knikte en hij liep stillitjes met de rest mee.

ras zei en deed niks en hij was een plan aan het bedenken hij moest zijn geest kunnen afschermen maar hoe en hij beet op zijn lip en probeerde zo nu en dan zijn handen los te krijgen en hij negeerde alvaro volledig, maar dan beging hij al de andere gedachtes te voelen, die bij het kasteel horen. ze waren al dicht bij

Tim kwam naar beneden razen en ging voor Allen zweven, flapperde dramatisch met zijn gouden vleugels. 'Weten we, Tim. Slapende soldaten.' fluisterde hij zachtjes. Tim vloog weer vlug naar boven. Allen keek naar de twee meiden. 'Ze met rust laten is het beste.' zei hij op fluistertoon. 'Anders komt er weer trammelant en dat kunnen we op dit moment het beste vermijden.'

Alvaro liep, begon uit lichtelijke verveling een liedje te zingen. 'Sennen ko ha sagashiteru. Daichi no hearto sagashiteru. Anata wa atari tashikameyo. Anata wa atari tashikameyo.'

Dahlia keek naar Kyara. "Van mij mag je ze aanvallen. Maar dat heeft ten eerste geen verder nut en ten tweede trek je er alleenmaal meer aandacht nee. Of denk jij er anders over? Dahlia keek rustig naarAllen. "jij neemt immers het laatste besluit." Zei ze rustig. Ze knikte toen hij een besluit had genomen. Ze sprong omhoog en hees zich aan een tak weer de boom in. Ze begon weer van tak naar tak te springen.

"Ik bedoelde eigenlijk of we ze moeten vastbinden.. maar laat maar," zei Kyara hoofdschuddend. Ze knikte toen Allen dat zei en liep zwijgend verder.

neah keek naar allen en knkte instemment, en hij keek rond, en zijn blik bleef hangen op de 2 meiden. zullen we naar binnen gaan voor ze wakker worden vraagt hij fluisterent en wat terillerig net alsof hij niet zo van vechten heild.

rat werd steeds onrustiger en toen alvaro het kasteel voor hem kon zien had rat er genoeg van. stop...STOP snauwt hij dicht bij genoeg echt waar ik meen het niet verder. snauwt hij en hij begon zich te verzetten hij voelde al veel gedachten gangen over mensen die geld zorgen hadden en de boeren die alles moesten geven van eten aan het kasteel, hij wist zeker tot hij niet wilde weten wat in het kasteel gebeurde.

Kyara keek met opgetrokken wenkbrauwen naar Neah. "Ben je bang om te vechten?" vroeg ze.

laten we het er op houden tot ik niet goed kan vechten maar beter ben in het genezen van mensen. zegt neah met een waterige glimlach. hij kon redelijk vechten maar niet goed...hij was beter met kruiden. voorbeeld giftige mengsels maken, slaap drankjes mar ook genezen van mensen

Dahlia keek naar Neah. Ze vertrouwde hem niet. Bang voor vechten maar toch willen helpen. Ze zochten juist mensen om te vechten. In de verte zag Dahlia de ingang van de grot in zich komen. Ze had de omgeving gescand en verder geen gevaar gevonden. Ze klom uit de boom en keek naar de andere. "kijk, daar is het." Kirye begon om Dahlia haar benen heen te cirkelen. Het dier spinde zachtjes.

'Dat heeft ook weinig nut, vrees ik. Ze komen toch wel los. Bovendien maak je ze er alleen maar wakker mee, tenzij het diepe slapers zijn maar daar kun je beter niet op wachten.' fluisterde Allen tegen Kyara en keek behoedzaam rond voor hij even naar Neah keek. 'Rustig maar, Ne. Let gewoon goed op je passen, struikel vooral niet. Dan ontdekken ze ons heus niet.' Hij keek op toen Dahlia zei dat ze er waren en liep vlug een stuk naar voren.

Alvaro stopte met lopen toen Rat panisch begon te doen maar lette er verder niet op. 'Sorry kiddo, maar ik moet je echt meenemen. Ik vind het ook jammer, ik had graag wat meer met je gepraat.' zei hij en liet Rat van zijn schouder vallen. Hij knielde bij hem neer, duwde hem tegen de grond en haalde een naald uit zijn heuptas. 'Ik vreesde al dat je spastisch zou gaan doen. Dit kalmeert je wel wat.' Hij klonk niet erg zorgzaam, noch was hij het. Hij douwde de naald grofweg in Rat zijn arm en spoot de vloeistof naar binnen. Het vloeistof zorgde ervoor dat Rat's spieren tijdelijk verlamd raakten, zodat hij nog wel wakker bleef maar zich niet kon bewegen.