de soldaat knikte, zal ik doen mijn heer, zegt hij en hij liep weg.
rat lag opgerolt en de gedachtes en pijn begonnen nu pas goed door te dringen en hij schoot overeind en snakte naar adem en hij keek koorts achtig om zich heen en hij voelde een stekende pijn en een angst van iemand en hij schreeuwde het uit en wilde naar zijn hoofd grijpen maar dat ging niet. omdat zijn handen gebonden waren,
de soldaat die op de terug weg was hoorde rat schreeuwen en hij draaide zich om en begon mopperent terug te lopen en mopelde iets over afvallen tot iedereen dat wou of altans zo leek het, en hij klopte en ging binnen, heer hij is al wakker...en volgens mij is het die jonge van de geest. zegt hij