The Wheel Of Time

lyra was achter allen aan geslopen. 'hij doet niet heel voorzichtig..' dacht ze bij zichzelf. in haar hand friemelde het beestje. toen hij een soldaat had neergeslagen greep zij hem bij de kraag en slingerde hem zonder moeite hoog tegen de muur. "en wat moet de witte magier hier? op zoek naar je vermiste vriendjes?"

david liep door de gang en hoorde beneden tumult. 'allen is al binnen....mooi.' toen zag hij dat er een groep goed gepantserde soldaten kwam aanlopen. hij draaide zich om om terug te rennen....maar ook daar kwam een groep uit een trapgat gestormd. "verdomme, een val!" vloekte hij. hij ging klaarstaan om zich te verweren.

Arianna werd steeds kwader, ze had echt geen idee wat hij van haar wou. "Laat me gewoon gaan!' schreeuwde ze. Door haar woede leit ze het glas met drinken ontploffen en er kwam overal glas, fijn.

Raven bukte. Hij keek op naar Arianne toen het weer veilig was. Op zijn wang was een lange dunne en diepe snee gekomen door het rond vliegende glas. Hij knikte goed keuren. 'Ik zie dat je je kan verweren maar kan je ook tegen de geleiders op? In je eentje?'

Arianna keek hem verbijsterd aan. 'Tegen de geleiders?' vroeg ze, helemaal van haar stuk gebracht.

Nu zijn ze vast afgeleid dacht Allen terwijl hij de laatste soldaat neermepte met zijn vuist en meer voetstappen hoorde, wat betekende dat ze op weg waren om hem te pakken. Hij wou net zijn zwaard van de grond rapen, tot hij tegen de muur werd geslingerd en hoog in de lucht werd gehouden. In een reflex trok hij een dolk uit zijn riem, hield die tegen Lyra's keel maar werkelijk, hij blufte. 'Nee, ik kom gezellig thee drinken, nou goed?' vroeg hij kil en trapte naar Lyra's borst.

Raven kwam overeind en veegde het bloed dat over zijn wang liep af aan zijn mauw. Hij knikte. 'De geleiders. Je weet wel. Die tieners met wie je optrekt.' Ze wist dat Dahlia een spionne was. Dat kon hij mooi in zijn voordeel gebruiken. 'Weetje ze zijn niet wie je denkt dat ze zijn.' begon hij langzaam.

lyra greep zijn voet vast en hield die in een ijzeren greep..."jij wilt mij echt aanvallen? ben je moedig....of gewoon stom." ze wierp hem over haar schouder tegen een standbeeld aan.

mischien kan james ofzo de groep tegen david leiden ofzo....maar een idee

Arianna's ogen versmalde. 'Nee ik weet dat jullie Dahlia al hebben gestrikt, niet?' zei ze kil. Ze strekte haar handen. 'Ik weet niet wat je allemaal probeert, maar ik weet wel zeker dat de geleiders de gene zijn die mij niet zouden opsluiten, of wel?'

'Wie zegt dat ik het over Dahlia heb?' Raven keek haar kalm aan. 'Het was puur toeval dat ze je vonden. Dat iedereen elkaar in eens gevonden had.' Hij begon wat glasscherven op te ruimen. 'Waarom denk je dat ze hier nog niet zijn? Het kan ze niets schelen.' Zo diep in de kerkers als waar ze nu waren was alles geluiddicht. Er was niets te horen van de gevechten boven.

Allen vloekte binnensmonds en werd vervolgens weer weggeslingerd. Deze keer was hij voorbereid en boog hij naar voren zodat zijn voeten tegen het standbeeld belandden. Hij zette zich af, landde soepel op de grond en strekte zijn armen. Zijn cape splitste zich weer, deze keer in een stuk of twintig onbreekbare repen die op Lyra afvlogen in een poging haar vast te grijpen. 'Volgens mij ben jij de domme hier.' zei hij op zo'n ijzige toon dat het net leek alsof hij hier de slechterik was. Deze keer was het niet bluf, het zou pas bluf zijn wanneer hij zou dreigen haar te doden. Hij richtte zijn hand op zijn busterzwaard wat op hem afvloog. Hij greep het handvat vast en keek naar Lyra, merkte toen pas dat ze Tim had. 'Laat hem gaan!'

Arianna keek hem fel aan. "Zelfs al zouden ze me niet mogen, ik ben een van de geleiders. Wij zijn de enige kans die de mensheid heeft, en we moeten wel samenwerken. Omdat we nou eenmaal aan de goede kant zijn neergezet' zei ze.

lyra ontweek de cape van allen met gemak en slingerde nog wat met tim. "oh? bedoel je dit beestje hier." ze keek ernaar. "hier ik heb er toch niks aan." ze gooide het in de lucht en schopte ertegen, zodat het keihard op allen af kwam. vervolgens kwam ze er zelf ook achteraan. ze had een idee hoe ze kon bewijzen aan raven dat ze niet nutteloos was.

Raven grinnikte. Zo naïef. Zo onschuldig. Hij liep naar het kleine raampje dat zich in de kamer bevond en keek naar buiten. 'De geleiders zijn niet aan de goede kant gezet. Er is gezegd dat jullie mijn vader zullen verslaan. Dat kan kloppen maar wie zegt dat er niet geleiders zijn die de andere willen doden.' Hij keek om naar Arianne. 'Wat denk je van David. Zeg zelf eerlijk. Hij heeft je geprobeerd te doden. Met opzet.'

david stak de eerste soldaat die binnen zijn bereik was in het de borst. hij wervelde om het lijk heen en greep met zijn andere hand het gezicht van de volgende soldaat en liet zijn zintuigen branden. krijsend zakte de man in elkaar, waarna david zijn zwaard door zijn schouder in zijn hart stote. zo werkte hij de groep af tot de andere groep zich bij hen voegde. toen waren het er teveel en was het meer ontwijken en pareren. 'laat me met rust, ik moet mn vrienden redden.' mompelde hij...ze zullen het berouwen als hen ook maar iets aangedaan was.

Arianna rolde met haar ogen. 'David is gewoon gestoord. Maar de rest van de geleiders zou niemand kwaad doen. We zijn allemaal jongeren die willen vechten voor anderen! Jullie hebben onze levens verwoest en wij willen er voor zorgen dat jullie verslagen worden!'

TIM IS GEEN VOETBAL D:
---

Allen zag zijn geliefde beestje getrapt worden door Lyra's voet. Tim suisde op hem af en Allen sprong juist naar hem toe om hem op te vangen. De klap was iets harder dan hij verwachtte waardoor hij achteruit wankelde maar Tim was wel veilig. 'Tim, wegwezen! Ga naar D!' Gelukkig snapte Tim wat hij daarmee bedoelde. Hij raasde een raam uit en signaleerde David, vloog vervolgens naar hem toe. Allen richtte zijn aandacht weer op Lyra, zwiepte zijn massieve zwaard naar haar toe in een poging haar te raken.

'Is dat zo? Hebben wij jullie leven verwoest of moesten jullie vluchten vanwegen je kracht?' Hij keek Arianne aan. 'Ik kan ervoor zorgen dat je die zorgen niet meer hebt.' zei hij zachtjes in haar oor. Hij was naar haar toe gelopen en voor haar blijven staan. 'Ik kan ervoor zorgen dat je weer terug kan naar je ouders. Dat je je niets herinnert.' Hij keek haar aan. 'Je hoeft het maar te zeggen en ik doe het voor je.'




iewl ruuz die enge man is die jongen aan het zoenen XD

Die vent is gewoon een pervert xD
Dat leer je wel accepteren als je de serie kijkt xD

Arianna voelde haar hart even stil staan en het voelde alsof haar maag zich samentrok. 'Mijn ouders zijn dood' fluisterde ze woedend. 'En dat heeft jou vader gedaan! Jullie zaaien alleen maar dood en onrust en angst!'

lyra grinnikte om het zwaard dat hij gebruikte. ze greep het met haar blote hand en gaf er een harde ruk aan zodat het weg vloog. vervolgens wervelde ze om allen heen. ze greep zijn handen en draaide ze achter zijn rug. "wen er maar aan mannetje....je bent zwak....en nu ben je van mij." ze beet hem in zijn hals.

'Je wilt gewoon niet luisteren.' zei Raven rustig. 'Ik kan er voorzorgen dat je een normaal leven leid. Zonder magie, zonder gevechten en zonder soldaten die je proberen te doden.' Hij keek haar aan. 'Het is geheel jou keuze.


ik ga iets anders proberen dan dat we hebben afgesproken want ik zou niet weten hoe ik dat zou moeten aanpraten. Als je het niet erg vind Maaike
en aaah!! Allen word een vampie XD
Maar hij is eng en net een wijf met die roze lippen van hem :O XD

Nu vloekte hij hardop. Zijn zwaard werd uit zijn hand getrokken zonder dat hij zich ook maar kon verzetten. Ze was sterk, haast te sterk. Of hij was te zwak. Hij werd langzaam ontmoedigt door dit gebeuren maar het zou hem een worst schelen als hij zijn zwaard niet meer had. Dan maar zijn messen, vuisten en magie. Zijn cape begon weer te bewegen, was klaar om zich in nog meer repen te delen tot Lyra zijn handen vastgreep en ze achter zijn rug vouwde. 'Ik-ben-niet-zwak!' siste hij en probeerde zich los te trekken. Zijn verzet duurde niet voor lang. Tanden boorden zich in zijn vlees. Er ontsnapte een kort kreetje van pijn uit zijn keel. Hij klapte half dubbel, probeerde haar nog te trappen terwijl zijn cape zich om Lyra heen wikkelde en haar weg probeerde te trekken.
Tim kwam aanvliegen bij David en was nogal geschokt door wat hij zag. Hij raasde op een soldaat af en sloeg deze bewusteloos door keihard tegen diens hoofd aan te vliegen.

Ik heb wel een idee anders hoor ! Maar dan moeten we even mailen

Arianna keek hem aan. 'Ik wíl helemaal niet mijn magie kwijt!' riep ze, en ze duwde hem met een enorme straal water hard tegen de muur.

Waar is rat nu.....

Ps ruuz orpg

Raven knalde tegen de muur aan. Hij keek naar zijn kleren. 'Oke missy dat is duidelijk.' Hij grinnikte en deed zijn shirt uit die hij uitwrong. Je zag over zijn lichaam littekens, maar dat deed hem niets meer.