Steff en Sanne

Leandra keek naar Amor. "nee dat is het niet. Het is niet dat ik het je lwalijk neem dat je het me niet heb verteld. Het is meer dat ik niet was terug gekomen als ik het wist." ze beet op haar lip. "Het is gewoon dat ik Hector wel kwijt ben geraakt maar ik weet zeker dat hij me hier zal vinden en ik wil je niet ij gevaar brengen. Ik bedoel het is vast maar een kwestie van tijd totdat hij of iemand anders ontdekt dat jij de heks hier bent en ik het meisje uit de toekomt." Leandra trok haar wenkbrauw op. "iemand voor mij? Wie?" Ze trok de andere jurk aan en deed haar haar een beetje goed.

Tristan smeet zijn beker in de richting van Hector. Hij was gelukkig voor Hector leeg en knalde tegen de muur achter hem kapot. "hoe heb jij, een befaamde heksenjager, zo een klein zwak grietje niet gevangen kunnen houden. Hoe is ze ontsnapt?!" Tristan wist zijn woede nog best goed in te houden maar hij was laaiend.

amor bleef staan en luisterde naar haar woorden. dankje, maar je hoeft niet bang te zijn voor wat er met mij gebeurt. ik wil niet tot iemand die onschuldig is sterft. zegt ze eerlijk en ze hoort dan de andere vraag en ze grinnikt, kommaar mee dan kun je het zelf zien zegt ze en ze liep nu wel de deur uit en de trap af en dan naar haar keuken toe waar axel amor vragent aan keek. maak je geen zorgen ze maakt het redelijk goed. zegt ze gerustellent tegen hem toen axel op stond

hector bukte voor de lege beker die tristan naar hem gooide en hij moest iets verzinnen waardoor hij minder zwak leek en ook minder schuld kreeg op het ontsnappen van lea. en hij kreeg een idee hij moesr alleen verzinnen hoe hij axel uit de cel kon krijgen maar daar had hij nog wel een paar goedec ontakten voor. axel.....axel heeft haar geholpen te ontsnappen. liegt hij zonder blikken of blozen en hij balde zijn handen als teken tot hij woedent was op axel. en zich schaamde tot hij zich had laten overvallen door axel

Tristan haalde een wenkbrauw op. "Axel?" Vroeg hij verbaast. Dan verduisterde zijn blik. Hij draaide zich om en keek kwaad naar de grond. "Dus zoveel betekenen zijn woorden nog." Sister hij zachtjes. "Helemaal niets." Hij keek op naar Hector. "Vindt het meisje." Zei hij resoluut. "Gebruik de mannen die je nodig hebt. Ze staan onder jou comando. Met zonsondergang zal ze ter dood veroordeeld worden. Ze zal branden, of ze een verdediging heeft of niet. Bij deze verklaar ik haar schuldig aan hekserij en het gebruiken van verboden middelen. Ze zal haar dood vinden door het vuur van de brandstapel." Hij draaide zich om en liep naar het raam. "Als Axel zich niet aan zijn woord houd heeft hij kans verschoten. Hieruit heeft hij laten zien dat hij wel degelijk in haar macht is." Hij keek op naar Hector. "Zorg ervoor dat hij vanavond niet aanwezig zal kunnen zijn als je hem tegen komt. Maar denk eraan. Het meisje is belangrijker." Hij maakte een gebaar met zijn hand. "Ga nu. De tijd staat niet stil." Zei hij ijzig.

Leandra zorgde ervoor dat ze er iets toonbaarder uitzag voordat ze de kamer verliet. Ze was benieuwd wie er voor haar was, al was dat waarschijnlijk niet zo moeilijk om te raden aangezien er maar 2 mensen in heel het koninkrijk waren die haar kende en wilde helpen. Ze liep de trap af naar beneden en zag Axel staan. Er verscheen een glimlach op haar gezicht.

Hector keek Tristan aan toen die verbaast keek en daarna weg keek en aan zijn woorden merkte hij ineens op tot hij Axel had laten gaan zodat die kon bewijzen tot het meisje onschuldig was kwam dat even goed uit voor hem. De vreugde die hij van binnen voelde liet hij niet merken. Jah Axel. Zgt hij met een bitteren ondertoon. En hij luisterde naar de instructies die hij kreeg van Tristan en op gepaste momenten knikte hij naar Tristan. Ik zal het meisje vinden en desemende geen enkel risico nemen. Als ik het meisje heb zal ik er voor zorgen tot Axel niet meer in haar buurt kan komen. Zegt hij en hij boog voor Tristan. En hij liep daarna de kamer uit en hij riep meteen nog een paar soldaten. En zei tot die meteen andere manen moesten halen tot E voor het donker was nog begonnen met zoeken

Amor was net 3 mokken thee aant schenken als ze Lea ziet en ze glimlacht. Axel keek Lea aan n bestudeerde haar. Gelukkig ben je groten deels heel. Zegt hij dan tegen haar. Want hij wist tot Hector niks moest hebben van heksen. Hoe ben je weg gekomen bij Hector vraagt hij dan. Amor was gaan zitten en keek van Axel naar lea

Leandra voelde dat haar wangen een kleur kregen. "Ik heb hem.... eehmm.... hoe zeg je dat netjes... ik heb hem op zijn meest gevoelige plek geraakt." Ze keek weg van Axel en toen rook ze de thee die Amor aan het zetten was. Het rook verrukkelijk.

Tristan maakte een wuif gebaar en ging weer zitten toen Hector weg was. Hoe had Axel dit kunnen doen. Hoe had hij zijn vertrouwen zo kunnen schenden?

Axel kon het niet laten om te lachen toen Lea dat zei. Dat heb je goed gedaan dat verdient hij wel. En nog veel meer. Zegt hij en hij schoof een stoel wat achter uit voor haar wel met zijn voet want hij had geen zin om op te staan en hij nam wat thee en dronk er van. En hij fronste Ijn wenkbrauwen hij had een naar voor gevoel. Er was wat met Tristan en hij keek op naar Lea. En er viel hem iets in.

Amor dronk van haar thee en keek naar het 2 tal en ze zuchte. We moeten iets verzinnen. Ik weet misschien iets waardoor je kan bewijzen tot je uit de toekomst komt. Zegt ze en ze legt de aansteker op de tafel en ze glimlacht naar Lea. En ze merkt Axel zijn afwezig heid. Maar ze zei er niks van en ze keek Lea aan. Wat denk jij

Leandra keek naar Axel. Waarom keek hij ineens zo? Had ze iets verkeerds gezegd of gedaan? Gelukkig ging Amor over op een ander onderwerp dus ze keek naar haar en toen naar de aansteker. Ze liet hem door haar vingers gaan. 'Ik weet het niet. Het is maar net de vraag hoe ze het gaan zien.' Ze stak de aansteker aan en keek naar de geel/rode vlam. 'Of ze het zien als iets goeds of als een vuurmagie in een doosje.' zei ze langzaam. 'Je kan mensen hun reacties niet voorspellen en zeker die van de koning en zijn zoon niet. Als die het verkeert opvatten, ben ik er alsnog geweest.' zei ze langzaam. Zelf kon ze duizenden manieren verzinnen om te bewijzen dat ze uit de toekomst kwam maar de vraag was bij alles: hoe vatten ze het op?

Axel keek wat afstandelijk toe terwijl hij dacht aan Tristan
Amor keek Lea aan en beet op haar lip. Ik denk tot je gelijkt heb. Zegt ze. We moeten met iets beters komen zegt ze en ze bleef Lea aan kijken
Axel keek Lea aan ineens. Ik moet weg ik moet iets recht zetten voordat Tristan andere dingen hoort leugens van Hector. Zegt hij en hij keek Lea aan. Anders beland je meteen op de brand stapel. Zegt hij

Leandra knikte. 'Dankjewel dat je dit allemaal voor mij wilt doen.' zei ze zachtjes terwijl ze in haar mok thee keek. Dan kijkt ze uit het raam. Waar zou Hector nu zijn? Waar zou hij naar haar zoeken. Ze wist zeker dat hij ook naar dit huisje zou komen dus ze moest zo ergens een andere schuilplaats moeten zoeken. Ergens waar hij het niet zou verwachten.

Axel stond op en liep tot bij Lea. Ik kom terug dat beloof ik je. Zegt hij en hij keek haar aan. Je hebt mijn leven gered. En ik zal het jouwe beschermen. Zegt hij bemoedigend en hij keek van Lea naar amor. Let goed op Lea en jezelf. Vertrek binnen het uur neem niet veel spullen mee. Want Hector zal komen. Zegt hij en hij pakte een mantel van de kapstok. En hij keek Lea even aan en liep toen naar buiten.
Amor keek hem na en dan naar Lea. Sorry tot hij wat stug is maar het is niet makkelijk voor hem. Hij helpt je heel heel erg graag maar Tristan is als een broer voor hem en vroeger vertrouwde hij hem echt. Maar nu Hector er is werd het steeds minder en tja nu vertrouwt hij hem niet. Zegt ze en ze keek Lea aan. En ze keek haar aan. Vertrouw jij mij ondanks tot ik een heks ben. Vraagt ze zachtjes en ze beet op haar lip. Niemand vertrouwde haar ooit afgezien van axel

ik heb een idee maar dan moet je wel meespelen
het komt er een beetje op neer dat Leandra toch op de brandstapel komt maar net als het vuur word aangestoken weet Axel Tristan ervan te overtuigen dat ze toch geen heks is maar echt uit de toekomst komt zeg maar.
--------------------------------------------------------------------------------------

Leandra keek naar Amor. Ze glimlachte. 'Wat is dat nou weer voor een vraag?' vroeg ze hoofdschuddend. 'Natuurlijk geloof ik je. En natuurlijk blijf ik je mogen.' Ze pakte de handen van Amor en keek haar aan. 'En ik zal er voor zorgen dat jij niet ook gevaar loopt. Maar je moet me helpen en snel. Axel heeft gelijk, Hector zal spoedig hier zijn en het enige wat hij dan aan zal treffen is een leeg huisje. Zonder mij, zonder Axel. Alleen jij die rustig doet wat je normaal ook doet. Zonder de aandacht te trekken.' Ze keek Amor doordringend aan. 'Maar ik heb eerst papier en iets om mee te schrijven van je nodig. En snel want we hebben niet veel tijd.' Ze liet de handen van Amor los en pakte haar mok en die van Axel. Ze gooide de restanten van de thee weg in de gootsteen en ruimde de mokken op zodat die er niet op zouden wijzen dat er meer mensen waren geweest. Leandra merkte dat ze bang was maar ze moest dit doen. Anders kon dit kat en muis spel voor eeuwig doorgaan...

Oke is goed ik doe wel tot Hector haar dadelijk onderschept
------

Amor keek Lea aan en glimlachte. Dankje. Fluistert ze en ze staat dan mee op en begon mee op te ruimen de kleren die Lea aan had gehad liet ze in de haart verbranden. Toe alles was opgeruimt keek ze te vrezen rond en haar blik stopte bij Lea. Je bent slim weetje dat. Zegt ze en ze gaf haar een knuffel. Goed nu moet je snel gaan voor Hector er dadelijk is. Zegt ze en ze begeleide haar naar de achter deur.

Axel had zijn paard gepakt en spoorde het dier aan en reed richting het kasteel. Hij wist niet wat hij moest zeggen tegen Tristan. Geloofde hij Hector nu eerder dan hem. Ze waren met elkaar opgegroeid hij moest hem geloven. Van alles spookte door zijn gedachten en uit eindelijk stapte hij af van zijn paard toen hij op de binnen plaats was en er kwamen een paar Oldaten aan gerent en die trokken hun zwaard en richte die op hem. Ik moet naar de kroon prins. Zegt hij. Maar de soldaten weken niet voor hem. We hebben orders om u weg te houden van de brand stapel. Zegt eentje dan. Axel schudde zijn hoofd en bijde langs ze rennen maar hij kon geen kant op door de zwaarden

Hector was het bos in gereden en hij had Axel mis gelopen hij zou als eerste bij het meer gaan kijken en daar met de andere soldaten beginnen met uitgebreid zoeken. Bij het meer vond hij een stokje stof in het water. En hij begon met 5 anderen een zelfde richting te zoeken

Leandra had papier en een ganzeveer gevonden. Snel had ze een briefje geschreven voor Axel. Daarnaast schreef ze nog een andere. In de ene legde ze aan Axel uit wat ze zou doen en dat hij de andere aan de prins moest geven voordat het vuur op de brandstapel werd aangestoken. Het zou een manier kunnen zijn om haar leven te redden als Axel hem niet wist te overhalen. Ze gaf het opgevouwen papiertje aan Amor. "Zorg dat hij het krijgt. En optijd." Ze keek Amor doordringend aan. "Raak ze niet kwijt." Ze liep naar de achterdeur maar was zelf niet van plan om voor Hector weg blijven lopen. Het maakte alles alleen maar erger.

Amor knikte en nam de brief van Lea aan. En zei keek haar aan. Ik beloof je tot hij het optijd krijgt. Zegt ze en ze keek hoe Lea weg ging en ze ging maar binnen en op een stoel zitten en ze was aant denken hoe ze Axel de brief kon geven

Axel protesteerde toen ze hem wilde pakken en hij ontweek het. Ik moet Tristan spreken. Roept hij. Maar uit eindelijk werd hij vast gegrepen en mee genomen naar de cellen. Ik zal zeggen tegen Tristan tot je hier bent Maartje mag niet naar het kasteel of naar de binnen plaats dat zijn de orders. Zegt eentje kortweg en hij werd mee genomen onder veel protest


Hector en de andere soldaten reed door en ze begonen steeds dichter bij Lea te komen maar ze konden haar nog net niet zien

Leandra zette een sprintje in naar een open plek die ze eerder die dag gepasseerd was. Ze keek rond. Dit was de ideale plek. Ze klom in een grote boom en zette haar handen tegen haar mond waarna ze het geluid van een wolf na begon te doen. Als Hector honden bij zich had zouden vanzelf naar haar toe kwamen. Thuis werden alle honden gek als ze het deed. Ze bleef het geluid maken.


We moeten even bedenken wat ze met de verhaallijn gaan doen als Lea haar naam gezuiverd is en ze daar blijft wonen ofzo.

Axel werd in een cel gestopt met boeien rond zijn hand en er stond strengen bewaking voor. Een soldaat ging naar Tristan zij. Kamer en klopte waarna hij naar binnen ging. Heer we hebben Alexander hij zit in een cel maar hij wilt u spreken. Wat moet ik zeggen. Vraagt de soldaat nadat hij gebogen heeft en hij keek Tristan afwachtend en gespannen aan. Aangezien hij toean straks nogal kwaad was en dat was zacht uitgedrukt

Een soldaat had wen herders hond bij zich en die hoorde het gehuil en hij jankte ook en zette meteen op een lopen richting het geluid. Hector keek de rest aan en knikte richting de hond tot ze hem moeten volgen en dat deden ze. De hond rende hard en stond niet veel later blaffend tegen een bOom aan. Hector kwam als eerste aan en grijnsde. Gevonden deze keer ontkom je er niet aan. Zeg hij

Amor consenteerde zich. Axel ik stuur 2 briefen eentje is voor jou de andere voor Tristan. Zegt ze in zijn hoofd wn. Daarna teleporteert ze de brieven in de zakken van Axel. Axel had het gehoort en merkte heel stil de brief open die voor hem was en las het snel door en verstopte de brief weer in zijn zak
--------

We kunnen doen tot Hector wraak wilt. Of tot Lea terug naar haar eigen tijd gaat maar tot Axel met haar mee daar beland

ik wil zoiezo niets met het heden je weet dat ik meer van middeleeuwen hou
Ik vind dat wraak van Hector idee wel leuk maar hoe wilt hij wraak dan?
---------------------------------------------------------
Leandra keek vanuit de boom naar Hector. 'Als het je nog niet was opgevallen mijn beste.' zei ze rustig. 'Maakte ik het geluid, lokte ik de hond zelf naar me toe en daarmee ook jou.' ze rolde met haar ogen en klom toen rustig uit de boom toen de hond door zijn baas werd terug genomen. 'Ik ben dit kat en muis spel meer dan zat.' zei ze ijzig. 'Ik laat me vrijwillig meenemen-' ze keek kwaad naar een soldaat die haar wilde grijpen. '-zolang jullie me geen pijn doen.' Ze keek Hector strak aan. Haar gedachten dwaalde ondertussen af naar Axel. Als hij de brief niet optijd bij de koning of Tristan kreeg was ze ter dode opgeschreven.

Tristan keek op. 'Ik wil hem niet zien.' Zei hij rustig. Je zag de droevigheid in zijn ogen. 'Hij heeft mijn vertrouwen geschonden. Ik heb hem niets meer te zeggen.' zei hij kalm.


Op het briefje naar Axel stond:

Alexander,

Ik weet dat het gevaarlijk is wat ik doe en dat ik een groot risico neem. Maar ik ben dat vervloekte kat en muisspel meer dan zat.
Ik ga het bos in en laat me door Hector meenemen. Als het lukt ben ik aan het einde van de dag een vrij mens, zo niet... Weet dan dat ik er geen spijt van had dat ik je leven gered heb.
Zorg ervoor dat de koning of de prins dit briefje krijgt. En zorg ervoor dat dat is voordat ik op de brandstapel beland. Als het lukt en ze geven me het voordeel van de twijfel winnen we daarmee 24 uur en wint de koning misschien een strijd die hij anders niet zou winnen.
Alsjeblieft. Je bent mijn enige hoop.

Leandra

Slimme zet van je heks anders had ik je zeker weten pijn gedaan. Zegt Hector met ingehouden woede en hij liep op Lea af en pakte haar vast en bond haar polsen vast op haar rug. Dan loopt hij met haar naar zijn paard en hij zette haar op het paard en hij steeg op. Zo nu naar de brand stapel aangezien ik je daar meteen op mocht zetten aangezien je vriend je bevrijd heeft. Fluistert hij in haar oor en hij reed er van door

De soldaat knikte en hij liep terug naar de cellen en hij vertelde een andere soldaat wat Tristan had gezegt. Axel dacht na over wat in de brief stond. Hij moest bij Tristan komen maar hoe. Hoe kwam hij weg er was extra beveiliging maar waarom. En hij zag de soldaat en hij stond op en liep naar de deur. Wat zij de kroonprins. Vraagt hij dan zo beleeft mogelijk. De soldaat keek op. Hij wilt u niet zien. Je hebt zijn vertrouwd gekrenkt door je laatste streek. ZEgt hij. Axel keek verbaast. Welke streek ik heb niks gedaan ik ben bewijzen gaan zoeken. Zegt hij. De soldaat grinnikt. Maak dat de kat wijs Hector heeft gemerkt tot jij de heks hebt bevrijd. Zegt hij. En Axel werd lijk bleek maar niet veel later rood van woede en hij geweld de tralies vast. Ik heb helemaal niks gedaan schreeuwt hij

Leandra haar ogen werden groot. 'Aangezien mijn vriend me heeft bevrijd?' Vroeg ze verbaast. Toen begon het bij haar te dagen. 'Jij.' siste ze vel. 'Je hebt tegen de kroonprins gelogen om er zelf beter van te worden.' haar stem klonk afkeurend. 'Waarom. Wat heb ik je ooit aangedaan? Wat heeft Alexander je ooit aangedaan?' vroeg ze kwaad. 'Je bent zielig. Ik wil je antwoord niet eens weten.' zegt ze kwaad. Lafhartige kakkerlak dacht ze nog maar dat zei ze maar niet.

Hector ging er niet op in en hij reed gewoon door en hij heild Lea wel in de gaten. Hij wist tot hij gelogen had maar niemand zou haar toch geloven. En het was een voordeel geweest tot Tristan zelf Axel de kans had gegeven het bewijs te gi de. En Tristan dacht nu tot die gelogen had. Dus nu was hij het lievelingetje voor Tristan in plaats van Axel en na een tijdje rijden kwamen ze het dorp rond het kasteel in

Axel was woedend op Hector. En hij probeerde uit allenmacht los te komen maar niks deed de cellen openen en de soldaten probeerde hem ook niet stil te krijgen en hij ijsbeerde door de cel heen en hij dacht na de brief moest Tristan berijken. En hij ging naar het raampje en keek er door heen en zag de raam van Tristan open staan. Tristan..... Schreeuwde hij zijn longen uit zijn lijf. Maar hij zag niemand in de raam komen. En hij dacht na en hij pakte de ketens vast en liep naar de deur en hij sloeg de ketting rond de nek van een soldaat en hij trok er aan. De andere keken geschrokken op. Maak de deur open en loop achter uit anders breek ik zijn nek. Dreigt hij

Leandra begon tegen Hector te schreeuwen. Ze wilde een antwoord van hem maar toen ze de stad in kwamen was ze meteen stil. Ze zag de afkeurende en bange gezichten van mensen die buiten stonden te kijken en wende haar blik naar haar handen. Ze wilde geen aandacht trekken maar toch hoorde ze ze mompelen: heks en het is beter dat het rijk ons tegen hun soort beschermd. Maar ook mensen die medeleden toonden. Ze probeerde zichzelf moet in te spreken maar het lukte niet de stemmen drongen tot het diepste bij haar naar binnen.

Tristan liep naar het raam toe en zag Hector door de stadspoort naar binnen komen. Met het meisje. Hij grijnsde en draaide zich om waarna hij een mantel om deed en zijn kamer verliet. Hij liep naar de troonzaal en knielde voor zijn vader. 'Vader. Ze hebben de heks.' Zij hij enkel waarna hij de zaal weer verliet en naar de brandstapel in het midden van het plein liep. Hij bleef daar staan wachten tot Hector zou komen.

Je kan doen wat je wilt maar ik zeg het je toch nIet wat tussen ons speelt heks. Zegt hector en hij heild Lea in bedwang toen ze de stad binnen kwamen en hij zag mensen bang kijken. En hij glimlachte mooi zo ze moesten ook bang zijn voor haar en hij stopte bij Tristan en hij steeg af en hij haalde Lea van het paard en hij boog samen met haar voor Tristan. Ik neem aan wat u eerder zei nog steeds geld voor haar. Zegt hij en hij tilde Lea op richting de brand stapel

Axel deur werd open gemaakt en de soldaten liepen achter uit. En Axel liet de andere soldaat los en hij zette het op een lopen zo snel hij Oon richting de brand stapel

Leandra gunde de prins geen blik waardig. Hij had zijn beste vriend opzij gezet voor een leugenaar. Dan bedenkt ze ineens iets. Ze zet zich schrap in het zand en kijkt naar Tristan. 'Je moet naar hem luisteren.' riep ze naar hem. 'Luister naar Axel. Geef hem een kans. Axel liegt niet! Maar Hector!' Ze keek om en zag de brandstapel dichterbij komen.
Tristan zijn blik stond emotieloos. 'Zwijg heks! Je hebt hier niets te zeggen. En al helemaal niet wat ik moet doen of niet en naar wie ik moet luisteren of niet.' Hij keek naar Hector en knikte. 'Zorg dat ze uit ons leven verdwijnt. Zorg dat de magie die op Alexander rust oplost met haar.' Hij hoorde goedkeurende kreten uit de menigte opkomen die zich om de brandstapel aan het verzamelen was. Maar ook boe geroep. Dit negeerde hij.
'Kom toch bij je volle verstand!' riep Leandra hem toe. 'Denk eens na? Wie vertrouwde je altijd?' Tristan keek naar Hector. 'Breng haar het zwijgen toe. Zij weet helemaal niets van mij.' beet hij haar meer toe terwijl het een opdracht voor Hector was. Leandra slaakte een diepe zucht. 'U maakt een grote fout. Een hele grote fout.'

Hector trok Lea eerst met wat moeite mee omdat ze Ineens zich tot tistan keerde en tegen hem begon te spreken en hij wist tot Tristan haar niet zou geloven en het antwoord klopte en hij knikte. Zal ik doen mijn heer. Zegt hij en hij liep door wn. Tilde Lea nu van de grond af en begon te lopen. Jammer maar hij zal je niet geloven. Sist hij in Lea der oor. En hij was van binnen heel tevreden ten eerste hij had een heks gevangen en die zou verbrand worden. Ten tweede à el die stond nu in zijn schaduw wat wilde hij nog meer. Nog een ding amor op zoon stapel

Axel rende door en wilde door de grote deur maar die was vergrendelt en hij keerde zich tot een raam en sprong er door heen en veel mensen keken op en hij rende door de mensen massa heen en vermaak tot soldaten hem konden grijpen en hij keek even naar Lea en hij rende door tot bij Tristan. En hij zag de soldaten dichter bij komen en hij keek Tristan aan pakte de brief en duwde het in zijn handen. Ik heb het niet gedaan. Zegt hij enkel en je zag de pijn en verdriet in zijn ogen. En hij voelt tot hij werd vast gegrepen wn. Op zijn knieën geeuwt. Lees het. Ik smeek je. Zegt hij zachtjes en dan keek hij naar de grond hij voelde tranen branden

Hector zag Axel en kneep in Lea der armen en hij stapte op de stapel en bond haar vast en deed een doek voor haar mond. Jammer Axel is gelaat zegt hij zachtjes tegen haar en gaf een tik op haar wang en sprong van de stapel af en pakte een fakkel en heild hem omhoog

Leandra haar ogen waren niet meer op Hector gericht die de fakkel vast hielt maar op Tristan en Axel die met elkaar een conversatie hadden. Ze keek gespannen toe, wist dat haar leven afhing van of Tristan het geloofde of niet wat ze had opgeschreven. Hector mocht niet winnen. Het mocht gewoon niet. Ze zou het niet toelaten als ze dat kon maar helaas stond ze machteloos tegenover alles.
Tristan keek naar het briefje. 'Waarom zou ik je in vredes naam nog moeten geloven?' Hij begon zijn zin afkeurend en gekwetst maar toen hij de brief goed en wel door gelezen had zag je verdriet in zijn ogen. Hij keek op naar Leandra en Hector. 'Stop! Laat haar los en breng haar naar mij.' riep hij naar Hector. Hij had het briefje vast in zijn trillende handen en moest moeite doen om het niet te laten vallen.
Leandra keek Hector aan. 'Je hoort de kroonprins.' zegt ze zacht maar met een lichte uitdaging. 'Laat me gaan.' zegt ze zacht.