Stef en Ann

"Daar oordelen wij wel over. We hebben je nodig man" zei James grijnzend.

Audrey keek naar Mika en rolde met haar ogen. "Je kan je ook echt niet gedragen he?"

ik weet niet, zegt axel, en hij wist het echt niet, hijkan voetballen maar dit was zo verwarrend en hij keekj ames aan

mika grijnst. nee ik nooit, zegt ze speels.daar ben ik het me eens mevrouw art, zegt de strenge stem van de leerkracht.en mika valt achterover van schrik.sorry piept ze.

Audrey schoot in de lach en keek Mika geauseerd aan.

James keek Axel aan. "We spelen na school, doe mee, je kan je altijd nog bedenken."

axel beet op zijn lip. oke een keertje, zegt hij dan zachtjes

mika ging zitten toen de les begon

James grijnsde. "Zo mag ik het horen! ik zie je om 3 uur op het veld"

Audrey luisterde naar de ;eraar.

na school

mika plofte neer op het gras en deed andere schoenen aan ende handschoenen weer

axel liep met loot in de schoenen naar het veld

Audrey was zoals gewoonlijk als eerste op het veld en ze rende achter de bal aan.
James was zich aant omkleden,

mika kwam ook het veld op rennen en stopte bij audrey, james heeft een jonge gevraagt of die kwam voetballen...hij zei tot hij niet goed was maar james drong aan dus hij kwam wl evn wat laten zien. zegt ze opgewonden

axel stopte aande rand vanhet velt en deed alleen zijn vest uit

"Dat is geweldig" zei Audrey grijnzend en ze speurde het veld af op zoek naar de nieuwe. Haar blik bleef op Axel vallen. Ze deed eerst een paar stappen zijn kant op om hem te verwelkomen maar toen verstarde ze. Ze keek met grote ogen naar Axel, haar broer.

James keek verbaast naar Audrey, wat had zij nou?

mika zag de nieuwe en wenkte hem. en ze zag audrey en ze keek haar vragent aan

axel kwam aan gelopen. ik ben uitgenodigt, zegt hij kort en zijn gezicht stond emotiloos en hij keek zijn zusje aan

Audrey beet op haar lip. Ze voelde zowel woede als verdriet door haar heen gaan. De bal in haar hand smeed ze met veel kracht naar hem toe. "Hoe kun je?! Hoe kan je hier zomaar aan komen lopen?! Na al die jaren dat je me in de steek gelaten hebt! Waar haal je het lef vandaan om nog te verschijnen!"

axel reageerde meteen en schopte hart tegen de bal en die vloog rakelings langs audrey. en hij keek haar weer aan. ik had het lef niet, ik ben van school getrapt en mijn stief vader heeft me hier geplaats, en hij nodigde me uit anders was ik niet gekomen. zegt hij opeen toon maar zijn vuisten balde hij.hetl iefst wilde hij haa rknuffelen en smeken om vergeving en alles uit leggen maar dat mocht hij niet en hij draide zich om

"Waarom ben je gegaan?! Waarom heb je me in de steek gelaten toen ik je het hardst nodig had?" woedende tranen brandde in Audrey's ogen.

axel bleef staan. as ofje dat niet weet, we werden allebij door een andere familie geadopteert, zegt hij en hij keek even over zijn schouder en hij liep verder en hij beet op zijn lip even, dan keek hij naar james en liep verder

mika ging naast haar vriendin staan en pakte haar troostent vast

Audrey duwde Mika van zich af en liep achter Axel aan en blokkeerde hem toen de weg. "Kijk me aan als je met me praat. Je wist waar ik zat! Waarom heb je me in de steek gelaten? Nooit meer contact gezocht?"

axel keek audrey met een helspeldende blik aan. hij wilde haar alles vertellen maar dat ging niet. Daa rheb ik mijn eigen redenen voor, sist hij tegen haar en hij ging een stap dichter bij, en hij keek haar recht aan, ben je klaar, vraagt hij dan ijzig

BEN JE WEL HELEMAAL LEKKER. roeptmika kwaad naar axel

Audrey keek hem terug in de ogen zonder een spier te vertrekken. "Nee. Maar er is me al een heleboel duidelijk. Je hebt me verlaten omdat je egoistisch bent. Anders had je met wel de rede verteld. Je hebt me heel veel pijn gedaan Axel, opnieuw. Hopelijk ben je blij nu." Ze gaf hem kwaad een hele lompe duw. Ze shakete helemaal maar ze hield zichzelf overeind.

axel voelde zich verscheurt van binnen maar daar liet hij niks van merken. die mensen berijke het meeste. zegt hij dan tegen haar en hij bleef moeiteloos staan hij was minstens een hoofd groter en hij keek dodelijk om naar mika die weer wat wilde groepen maar ze zweeg. en axel ging langs zijn zusje en liep door.

mika keek james aan en dan naar audrey en ze rende naar haar vriendin toe

"JA LOOP MAAR WEG! LAFFAARD, JE KAN NIET EENS EERLIJK ZIJN EIKEL! ALS HET ZO MOET DAN HOEFT HET VOOR MIJ NIET HOOR. VAARWEL!" schreeuwde Audrey totaal buiten zichzelf. Ze was echt gekwetst en ze voelde zich machteloos. Ze liet zich op haar knieën vallen.

James keek nog kort naar Axel en ging toen ook naar Audrey toe. "Rustig maar.."

axel liep rustig door en beet op zijn lip toen hij de woorden hoorde die hem wel degelijk pijn deden.toen hij de bocht om was begon hij weg te rennen zo snel hij kon en dan van het schoolplein af door de straten heen en de tranen begonnen telopen en na een tijdje stopte hij in een steeg en hij pakte de voetbal die hij daar verstopt had, en hij begon te voetballen tegen demuur dat er stond.

mika keek audrey aan. en pakte haar schouders vast, ik kan niet vragen of het gaat want dat zie ik het gaat niet...kom dan gaan we wat drinken in de kleedkamer, en ze keek james aan

"Ik wil niet.." zei Audrey zacht. Ze had zichzelf klein gemaakt midden op het grote veld.
"Je kan hier niet blijven Audrey." zei James zacht tegen haar.
"Ik kan niet." zei Audrey zacht.
James keek naar haar en tilde haar toen op. "Dan help ik wel." zei hij en hij gebaarde Mika naar de kleedkamer en hij tilde Audrey er heen en zette haar op de bank. "Ik kom zo terug." zei hij.
James rende naar buiten de kant op waar Axel heen was gegaan. Hij zag hem na een tijdje en keek kwaad zijn kant op. "Ik weet niet wie je bent en wat er gebeurt is. Maar van Audrey blijf je af. Je wilt niet weten hoe ze er nu bij zit door jou."

mika keek bezorgt naar haar beste vriendin en ze pakte een fles water en gaf het aan haar en ze pakte ook een handoek en legde die bij haar neer voor de tranen en verder was ze stil en ze vreef over haar schouder, hoe durfde die jongen die haar broer nog wel was zo te doen.

axel was hart tegen de bal aant trappen zodat hij tegen de muur knalde en weer hart terug kwam dan schopte hij weer harder, bij de laatste trap schreeuwde hij er woedent bij maar dan hoort hij een stem en hij bleef staan en de bal rolde langs hemheen. hij herkende de stem van james en hij wist als hij zich omdraaide dan zag hij zijn ogen en ook tot hij gehuilt had.dit is een familie kwestie en je moet je er niet mee bemoeien, zegt hij dan ijzig en hij bleef naar de muur kijken

James keek naar Axel en het kwartje viel. Hij was een jongen maar hij was niet achterlijk. "Er is iets anders aan de hand." concludeerde hij. "Waarom gedraag je je zo als je dat niet wil?"

Audrey nam stilletjes een paar slokken water.

axel begon te lachen vreugdeloos en hij draaide zichom en klapte in zijn handen.doel punt zegt hij en hij keek hem aan. dat zijn mijn zorgen die van niemand anders, zegt hij dan en hij balde zijn vuisten, en je zegt niks tegen haar. zegt hij weer aan vallender en hij loopt naar de voetbal en hij raapt hem op en hij keek er naar, hij moest iets bedenken zodat hij mee kon doen aan het landelijkhij moest winnen dat moest gewoon en hij liet de bal losen trapte er weer naar en hij raakte vol de muur

mika keek audrey aan. lucht je hart zegt ze zachtjes en ze kneep in haar schouder. waar ken je hem van...waaromben je zo boos. vertel het maar

James keek zwijgend naar hem. "Kan ik je helpen man?" vroeg hij.

Audrey keek Mika met behuilde ogen aan. "Hij is mijn broer.. hij heeft me in de steek gelaten, zonder ook maar iets te zeggen." zei ze zacht.