Anniek en Sifra

Assepoester keek hem met grote ogen aan en knikte. "Dat zou heerlijk zijn." zei ze glimlachend. Haar leven als bediende was voorgoed voorbij, eindelijk was ze samen met de prins waar ze smoorverliefd op was.

William glimlachte en stopte langzaam weer met zoenen. Hij knielde voor haar neer en haalde een ring uit zijn zak. Voorzichtig pakte hij haar hand vast. "Lieve, mooie Sneeuwwitje. Zou je met mij willen trouwen?" vroeg hij.

Wat vrolijk allemaal !

James glimlachte breed en drukte een kus op haar lippen. Hij draaide zich om naar de stiefmoeder. "Als u geen bezwaar heeft neem ik haar met me mee," zei hij zo beleefd mogelijk al wilde hij haar het liefste uitschelden voor wat ze Assepoester had aangedaan.

Sneeuwwitje keek William even verbaasd aan maar knikte toen. "Natuurlijk!" zei ze gelukzalig.

De stiefmoeder wilde iets zeggen maar ze hield zich in. "Neem maar mee.. Ik hoef haar niet meer te zien." zei ze zacht.

Assepoester keek naar haar moeder, ze mocht weg, ze was vrij. Glimlachend hield ze haar armen om James geslagen terwijl ze samen het huis verlieten.

William glimlachte en schoof voorzichtig de schittende ring om haar vinger. "Kom met me mee, dan breng ik je naar mijn kasteel en zullen we zo snel mogelijk trouwen!" hij straalde van enthousiasme en geluk en hij tilde haar op zijn paard.

James liep met Assepoester naar buiten en hield de deur van de koets voor haar open. Hij hielp haar naar binnen.

Sneeuwwitje sloeg haar armen om William heen zodra hij ook zat en leunde tegen hem aan. Ze keek met een brede glimlach naar de ring om haar vinger.

Omg ik vind assepoester in die serIe echt niet leuk!!

william glimlachte. "daar gaan we" zei hij en hij spoorde zijn paard aan en galoppeerde weg op naar het kasteel.

Assepoester nam plaats in de koets en bleef naar James kijken het leek wel of ze droomde. Maar dit keer was alles echt waar.

Nee he zullen we doorspoelen naar dat bal ter viering van happy endings? Xd

James nam plaats tegenover Assepoester en keek haar glimlachend aan.

Sneeuwwitje bedacht zich ineens iets. "Hoe zit het eigenlijk met mijn stiefmoeder? Als ze erachter komt dat ik niet dood ben.. " zei ze angstig.

Jaa we spoelen wel door:)

William keek naar sneeuwwitje en glimlachte geruststellend. "maak je maar geen zorgen over haar, ik zal je beschermen."

James keek naar alle dansende mensen op het bal met een lichte glimlach.

Sneeuwwitje liep de zaal in en keek rond. Ze was gekleed in een lange rode jurk die scherp afstand tegen haar donkere haar.

William stond al in de zaal en hij zag Sneeuwwitje meteen toen ze binnen kwam. Hij liep naar haar toe en kuste haar hand. "Je bent weer beeldschoon, zoals altijd" glimlachte hij.

Assepoester kwam de balzaal in. Ze droeg een prachtige lichtblauwe jurk. Ze keek om zich heen op zoek naar James.

Sneeuwwitje glimlachte en boog lichtje voor William. "Je ziet er zelf ook knap uit moet ik zeggen."

James zag Assepoester en liep naar haar toe. "Je ziet er prachtig uit," zei hij en bood aar zijn arm aan.

Assepoester glimlachte en pakte zijn arm vast. "Jij ook." zei ze en ze gaf hem een kus op zijn wang. "Zullen we gaan dansen?" stelde ze voor. Dansen was het geen wat ze het liefste met hem deed. Dansen was hoe ze elkaar ontmoet hadden.

James glimlachte naar haar en nam haar hand en liep met haar verder de zaal in. "Heb je er zin in?" vroeg hij zacht aan haar.



Haha dit is echt heeeeel oppervlakkig, heb ook totaal geen inspiratie! Ze moeten maar snel vervloekt worden!

James knikte en leidde Assepoester de dansvloer op.

Sneeuw knikte, maar stond plotseling abrupt stil en hapte naar adem toen ze haar stiefmoeder binnen zag komen.

Assepoester was puur aan het genieten toen het opeens koud en donker werd om zich heen. Ze hoorde mensen gillen en ze greep James vast. Ze keek naar de vrouw die ze kende als de evil queen die in het midden van de dansvloer stond.

William sloeg zijn armen beschermend om Sneeuwwitje heen en keek vernietigend naar de stiefmoeder. "Dit is jou plaats niet! Maak dat je wegkomt!" zei hij sterk en duidelijk.

James hield Assepoester stevig vast en keek kwaad naar de evil queen. "Je het hem gehoord, verdwijn!" zei hij fel.

Sneeuwwitje keek angstig naar de koningin. Ze was normaal gesproken nooit bang, omaar haar stiefmoeder was de uitzondering zeker omdat ze haar al een keer bijna had weten te vermoorden.

De evil queen lachte vals. "Niet voordat ik iets heb rechtgezet. Jullie hebben mijn geluk verpest, dus zal ik hetzelfde bij jullie doen."

"Het sprookje is over! Dus get over it!" riep William fel en hij greep naar zijn zwaard terwijl hij zijn andere arm stevig om Sneeuwwitje geslagen hield.

Assepoetster keek met grote angstige ogen naar de koningin. Wat was ze van plan?

De koningin keek spotted naar William. Alle lichten in de zaal gingen uit en alle warmte verdween ineens. "Het is pas over als ik het zeg! Ik spreek een vloek over jullie uit die er voor zorgt dat je nooit gelukkig zult zijn, maar eenzaam en wanhopig!" riep ze.

Sneeuwwitje keek met grote ogen naar de koningin en de rook die ze nu door de zaal liet verspreiden waarin mensen verdwenen.

James had zijn zwaard ook getrokken en ging beschermend voor Assepoester staan. "Maak je geen zorgen, ik bescherm je," zei hij geruststellend

William gooide woedend zijn zwaard naar de koningin, hij wist niet wat deze rook moest voorstellen, maar hij hoopte het te kunnen stoppen door haar hart te doorboren. Daarna drukte hij Sneeuwwitje weer stevig tegen hem aan. "Maak je geen zorgen, we zijn samen." zei hij zacht en hij kuste haar voorhoofd.

Assepoester hield James stevig vast. "Beloof me dat we altijd samen blijven." zei ze zacht. Ze wist niet wat er ging gebeuren maar ze had het akelige gevoel dat ze van elkaar gescheiden zouden worden.

De koningin verdween, maar de vloek was al gestart.

James keek Assepoester aan. "Ik beloof je dat wat er ook gebeurd ik er altijd voor je zal zijn," zei hij. Toen voelde hij plotseling de rook waardoor het leek alsof hij opgeslokt werd in een zwart gat.

"Ik hou van je," zei Sneeuwwitje snel voordat ook zei omringd werd door duisternis en voelde hoe haar grip op William minder werd.

Assepoester voelde zich alsof ze werdt weggetrokken van alles wat haar op aarde hield. Al haar herinneringen en ervaringen verdwenen. Toen was er leegte. Ze opende haar ogen en zag dat ze in een grauwe kamer was. Ze greep naar haar hoofd, wat was er met haar gebeurt?
"Godzijdank je bent wakker" klonk een warme stem. "Je hebt vast een harde klap tegen je hoofd gehad, hoe voel je je nu? Julia."

William voelde hoe alles om zich heen verdween, hij bleef haar naam schreeuwen, maar het hielp niet. Hij kon haar niet meer vinden in de duisternis. Hij rende in paniek over de drukke straten van de stad. Auto's toeterde geïrriteerd. Hij werd bang, waar kwam al die drukte vandaan? Waar kwam hij vandaan? Hoe was hij hier terecht gekomen. Het enige wat hij wist was dat hij iemand moest vinden, hij wist niet hoe ze eruit zag, of hoe ze heette, maar hij wist dat ze de liefde van zijn leven was. Twee paar stevige armen grepen hem vast. "LAAT ME LOS IK MOET HAAR VINDEN!" schreeuwde hij woedend. Een harde klap en weg was hij.

Sneeuwwitje voelde alles onder zich wegzakken en wist ineens helemaal niets meer. Toen de duisternis eindelijk verdwenen was zat ze ergens tegen een muurtje aan. Overal om zich heen waren er mensen, en er was een explosie van geluid die haar nerveus maakte. Waarom kon ze zich niks herinneren?

James werd wakker en opende met een kreun zijn ogen. Zijn hoofd bonkte als een gek en hij voelde zich leeg. Alsof al het leven ineens uit hem gezogen was. Hij ging overeind zitten en besefte dat hij in een warm bed in een kamertje was.

Ze staarde de vrouw aan. Julia? Was dat de naam die ze had? Maar waarom kon ze dan niks meer herinneren. Ze kwam langzaam overeind. "Wat is er met me gebeurt?" vroeg ze zacht.
De vrouw glimlachte. Julia zag dat ze in een zwarte mantel gehuld was. "Je bent van de trap gevallen, je hebt geluk gehad dan een paar zusters je op tijd opvingen, het wordt ook echt te gek voor woorden met dat losgeslagen gedrag van jou. Als je hier in het klooster wilt blijven wonen zal je waarschijnlijk jezelf beter moeten gedragen anders gooien ze je straks nog op straat."

"De naam van de patiënt?" vroeg een mannenstem. "We noemen hem Chriss, hij kan zijn eigen naam niet benoemen maar bij blijft maar roepen over de liefde van zijn leven vinden."
Hij opende vermoeit zijn ogen en keek naar de mannen die aan zijn bed stonden. Hij probeerde overeind te komen maar besefte dat hij vastgebonden zat. "Wat heeft dit te betekenen?! Laat me los!" schreeuwde hij woedend.
"Rustig Chriss, eerst moet je rustig worden."

Sneeuwwitje kon zich niets herinneren, hoe hard ze dat ook probeerde. Ze besloot zichzelf voor nu Catherine te noemen. Moeizaam kwam ze overeind. Gaar mag voelde leeg en dus besloot ze eerst wat te eten te zoeken.

James hoorde iemand de kamer binnenkomen en keek op. "Ah je bent wakker! Je viel tijdens de schoot en volgens mij had je een hersenschudding," zei een bezorgde vrouw. Verward keek hij haar aan, dat kon hij zich niet herinneren.

Julia keek de vrouw verward aan. Een klooster? Ze besloot er niet naar te vragen, misschien kwam haar geheugen wel weer terug. Ze stapte haar bed uit en zag wat kleding op een stoel en ze begon het aan te trekken. Het was een simpele zwarte jurk.
"Ik breng je naar de ontbijtzaal." zei de non en ze duwde Julia de kamer uit wat trappen af een grote ruimte in. Julia keek om zich heen en zag allemaal vrouwen met zwarte gewaden. Allemaal waren ze ouder dan zijzelf. Ze keek verward naar de vrouw die haar gebracht had. "Wat is hier.. wat word er van me verwacht?"

Chris keek met grote ogen naar de mannen. "Wat is dit voor plek?" vroeg hij fel.
"Je bent hier in een psychiatrische instelling, we gaan je beter maken zodat je weer naar buiten kunt." zei de man"
Chris keek hem niet begrijpend aan. Wat betekende dat?

Catherine slenterde wat door de straten en probeerde niet geplet te worden door de nensenmassa. Bij een kraampje stal ze een stuk brood wat ze gretig opat. Het gevoel dat ze iets heel belangerijks vergeten was knaagde aan haar.

De vrouw legde James uit dat hij waarschijnlijk last van geheugenverlies ha naar dat hij bij haar woonde en in ruil daarvoor hielp met modellenwerk. Het klonk niet als iets wat hij zou doen, maar hij accepteerde het maar gewoon