Stefanie en Anniek

De vader keek hem dodelijk aan. "Dus het meisje is de oorzaak van alle problemen?" vroeg hij kil. "Dan is zij de eerste die zal sterven!"

Winter werd wakker. Gedesoriënteerd keek ze om zich heen. Ze was op een slaapkamer. Ze voelde in haar gewaad. Ze had haar toverstok nog. Domme zwadderaars. Ze kwam overeind en liep naar de deur. Op slot. "Alomora" fluisterde ze en de deur ging open. Stilletjes sloop ze door de gang op het geluid af.

Nee. Zei heeft niks gedaan ik heb zelf gekozen het was mijn besluit. Zegt axel en hij kwam een stap naar voren. Winter mocht niet dood gaan door zijn toedoen. En hij keek zijn vader aan.
Een paar zwadderaars die ook dooddoeners waren keken toe.

"Zie ik eruit als dat me wat uitmaakt?" beet de vader hem toe. Hij richtte zijn stuk op Axel. "Maar eerst straf ik jou zoon. Crusio." siste hij.

Axel keek zijn vader aan en hij wilde wat zeggen als hij een helse pijn voelt en hij valt op de grond en hij probeert niet te schreeuwen maar het had geen zin want regenwater klonk een harde schreeuw over zijn lippen heen. Alsjeblieft laat winter dit niet horen. Denkt hij bij zich zelf. Een dooddoener liep weg om winter ter te gaan halen.

Winter sloop door de gangen. Ze verschool zich achter decoratie of in kamers als ze iets hoorde en ging verder als de kust veilig was. Toen ze een schreeuw hoorde kreeg ze meer haast en versnelde ze zich door de gangen.

De vader ging even door en hief de vloek weer op. "Om je gedrag goed te maken kan je er nu voor kiezen om een onbreekbare eed met mij af te leggen." zei hij met een duistere glimlach.

Axel bleef schreeuwen en kronkelen van de pijn en toen het op hield lag hij hijgend er van op de grond. Hij hoorde zijn vader een onbreekbare eed voorstellen maar dan zat hij er aan vast hoe dan ook en dat wilde hij niet. En hij kwam langzaam recht. Ik ga liever dood. Zegt hij kalm en keek zijn vader ijzig aan.

De dooddoener kwam aan bij de kamerlid va. Axel en toen die hem open deed zag hij tot het meisje weg was en hij vloekte luid waarna hij terug begon te rennen en njet heel goed kijkend rond zich of hij winter kon vinden.

De vader lachte spottend. "Dat genoegen gun ik je niet zoon, als jij het niet doet dan sterft het meisje." zei hij lachend. Hij vond zichzelf en zijn spannende plannetjes erg amusant. "Dacht je soms dat ik achterlijk ben?"

Winter bereikte de woonkamer. Ze verstopte zich achter een gordijn of iets.

Axel keek naar de grond hij kon niet anders nu hij wilde winter ter geen pijn laten leiden of dood laten gaan. Oké jij je zin. Zegt hij en hij kwam naar voren verder zei hij niks.
De dooddoener keek rond op zoek naar winter eerst zag ij niks maar bij de woonkamer za g hij schoenen onder de gordijn en hij liep er ook af schoof ze aan de kant en trok winter ter aan der haren weg van daar. Kijk als je het over het meisje hebt. Zegt hij en hij gooit winter ter op de grond. Axel keek meteen om.

Winter protesteerde kwaad. Daar ging haar plan om de dag te redden. Ze keek naar Axel. Haar toverstok hield ze verborgen zodat ze hopelijk de boel nog een beetje kon redden.

De vader keek naar Winter. "Ik snap wel dat je voor de charmes van deze slet gevallen bent. Maar wanneer begrijp jou nou eens dat er meer op de wereld is dan smerige modderbloedjes als haar." zei de vader hatelijk.

Axel keek van winter ter naar zijn vader. Jij denkt alles in zwart wit. En ze is geen slet en ik zie alles wist Kk moet zien niet wat jij wilt wat ik alleen maar zie. Zegt axel koppig maar niet aanvallend hij moest winter beschermen. En hij wilde Nasr haar toe lopen maar een dooddoener hield hem tegen.

"Denk toch eens na Axel, wil je haar werkelijk verruilen voor je familie?" vroeg de vader met een koude glimlach. Hij richtte zijn stok op Winter en zei "crusio"

Winter kronkelde over de grond van de pijn. Ze gilde het uit.

Axel keek naar winter en dan hoort hij zijn vader het roepen. Stop....laat dat. Roept hij naar zijn vader en hij keek van winter naar zijn vader. Ik dos wat je wilt. Maar stop. Zegt hij dan en hij keek weer naar winter

De vader richtte zijn aandacht weer op zijn zoon. "Geef me je hand. Dan leggen we de eed af."

Winter bleef even na liggen om bij te komen en kwam vervolgens stilletjes overeind.

Axel keek zijn vader aan en knikte en hij kwam dichter bij en prijkte zijn hand uit en pakte zijn hand vast. Goed. Zegt hij en hij keek nog heel even naar winter

Winter gaf hem een teken dat hij op moest letten. Ze greep haar toverstok en maakte brand. Vervolgens rende ze naar Axel toe, greep ze zijn hand en trok hem los van zijn vader. Ze concentreerde zich op de eerste de beste plek waar ze aan denken kon en verdwijnselde.

Axel had het gezien en hij wachte toen winter Nasr hem toe rende en zorgde voor de afleidingsmanoeuvre ging hij mee en hij was op gelucht toen ze in een wirwar van kleuren verdwenen en op een plek uit kwamen. Winter nog een keer ergens anders heen anders volgen ze het spoor. Zegt hij dringend en hij keek rond

Winter knikte en verdwijnselde naar een tweede plaats. Ze bevonden zich in een stoffig duidelijk lang verlaten huis. Winter keek om zich heen, ze was hier jaren niet meer geweest. "Dat scheelde niet veel.. Gaat het een beetje met je?" mompelde ze bezorgd.

Jah ik kant. Wel wat hebben. Zegt axel en hij bekeek winter ze had zo niks. Gaat het met jou na die vloek. Vraagt hij dan en hij keek haar aan. Het spijt me. Zegt hij zachtjes en hij liep naar de trap in het huis en hij ging daar op zitten.

Winter ging naast hem zitten en haalde haar schouders op. "Het maakt niet uit Axel, nu weet ik tenminste met wie ik te maken hebben. Met wie wij te maken hebben. Ik zat te denken. We kunnen waarschijnlijk beter niet terug naar school. Dit huis staat leeg. We kunnen hier leven en hier verder uitzoeken hoe we het aan gaan pakken."

Axel keek winter aan en glimlachte naar haar. Daar heb je een punt t zegt hij en dan luistert hij naar de rest van het verhaal. Dat is geen slecht idee. Zegt hij net een glimlach. Dat vond hij een goed idee zolang ze hun maar niet konden vinden.

"Ik stel voor dat we proberen dit huis zo onzichtbaar mogelijk proberen te maken met alle beschermende spreuken die we kennen. Daarna kunnen we beginnen met de training." zei Winter en ze kwam overeind en pakte haar stok. Ze begon langs de muren van het huis te lopen en te mompelen. Gelukkig wist ze hier wel een heleboel vanaf.

Axel keek naar winter en knikte. En hij stond ook. Kun je mij die dingen leren die ken ik niet. Zegt hij dan en hij liep met haar mee en bekeek hoe ze het deed.

"tuurlijk" zei winter glimlachend. "het gaat om concentratie en praktisch nadenken, let op dan doe ik het voor" zei Winter en ze ging langza verder.

Oké antwoord axel en hij keek toe toen hij het een parkeer gezien had ging hij het ook proberen. Eerst ging het niet zo vloeiend

Winter bekeek het. "Heel goed, wacht je doet de beweging verkeerd." ze pakte zijn hand en begeleidde hem in de beweging.