Stefanie en Anniek

Winter merkte hoe makkelijk dit wel niet was. Ze zouden binnen tien minuten makkelijk de winkel kunnen verlaten en voorlopig genoeg te eten hebben. Ze stopte veel pakken rijst en pasta in de tas want dat was gewoon lang houdbaar. Ook blikgroenten werden niet overgeslagen.

Try had wat dingen gepakt en ook nog een pan en lepels en zoon paar dingen. Oké winter ter we kunnen gaan denk ik. Zegt hij dan. En hij loopt naar haar toe

Morgen ochtend ben ik er nog maar daarna waarschijnlijk tot maandag avond niet meer. Ga naar Disneyland

Winter knikte. Ze pakte zijn arm en verdwijnselde terug naar het huisje.

Oeeeh nice!!

Axel ging mee. XD

Winter gooide de tas neer in de keuken en zuchtte. "Nou we zullen in ieder geval niet sterven aan verhongering." zei ze tevreden en ze begon uit te ruimen. Ze zouden hier op zich wel een maand van kunnen leven.

Axel grijnsde breed. Daar heb je gelijk in en hij begon mee dingen in te ruimen die hij uit de tas haalde. Nou wat wil je eten. Vraagt hij aan winter

"Zullen we samen een feestmaal maken om te vieren dat we leven?" zei Winter toen.

Jah is goed. Zegt axel en hij dacht na wat ze er bij konden maken allemaal. Ik heb wel zin in muffins. Zegt hij met een grijns en hij keek winter aan. Als na gerecht he. Antwoord hij dan

Winter keek hem lachend aan. "oke dan eten we muffins. En daarbij lekkere lasagne" grijnsde ze. Ze hab bedacht dat ze beter LOL konden hebben dan nu al stressen om niks.

Axel grijnsde. En hij knikte dat s lekker Jah. Zegt hij en hij begon spullen uit twee halen die ze nodig hadden om het te maken

Winter begon rustig aan de maaltijd te beginnen. Ze keek af en toe vanuit haar ooghoeken naar Axel. Ze had zo veel vragen maar ze wist niet zo goed wat ze kon vragen en wat niet. Bang om een onderwerp aan te slaan wat hem pijn zou doen. Ze haalde een paar keer diep adem. "Axel? Ik vraag me af.. Hoe is je jeugd geweest? Wil je daar iets over vertellen?"

Axel was groente aantal snijden voor in de saus voor de lasagna en hij stopte toen. Het was geen jeugd is moest sneller volwassen worden. Zegt hij dan langzaam

Winter keek naar hem. Dat begreep ze. "Maar hoe ging dat dan? Wat moet ik me er bij voorstellen?" vroeg ze toen.