Stefanie en Anniek

Winter ging met haar stok langs zijn gezicht en veranderde zijn gelaatstrekken en haar. Ze gaf hem langer blond haar, een smaller onopvallend gezicht en een lichtte baard. "Slimme jongen die jou nu nog herkent." zei ze tevreden.

Dankje. Nou dan maar gaan winkelen. Vraagt axel aan haar. Nadat jij je ook verandert hebt. Zegt hij

Winter knikte. Ze ging voor de spiegel zijn en maakte haar huid donkerder, veranderde haar neus en haarstructuur. "Laten we maar meteen gaan." glimlachte ze naar hem. "Heb jij dreuzelgeld?"

Nee mijn ouders verachten dat. Zegt axel. En daarbij aan mijn bank rekening hoef ik niet te komen dan ben ik meteen de zak. Zegt hij zuur en hij keek winter aan. Heb jij wel dreuzelgeld vraagt hij hoopvol aan haar anders hadden ze niks er aan om na de winkel te gaan

"Ik heb dreuzelgeld maar daar kan ik nu niet bij, aangezien ik niet had verwacht dat nodig te hebben... Ons uitstapje was nogal onverwachts. Ik kan niet op mijn bank komen zonder pasje.." mompelde Winter. "Domme dreuzels met hun pasjes.."

Axel zuchte. Oké of we doen niks of we stelen wat eten. Zegt hij je zag aan zijn blik tot hij het niet leuk vond maar ze moesten eten. En hi keek winter aan. Of je moet een beter idee hebben. Zegt hij tegen haar. En hij dacht zelf ook na maar iets anders wist hij niet

"Ik denk niet dat we een keuze hebben. Ik stel voor dat we vanavond gaan, na sleutingstijd. We spreken een coumeoflage spreuk over onszelf uit en nemen wat we nodig hebben." zei Winter vastbesloten.

Oké. Zegt axel en hij ging terug naar de bank en plofte er op neer. Hoe erg ik het ook vind voor je. Tot je hier in zit. Ik ben wel blij tot ik jou bij me heb. Zegt hij tegen winter ter zachtjes

Winter maakte zichzelf en Axel weer normaal en ging ook terug zitten. Ze keek naar hem en beet op haar lip. Ze had ook niet voorzien dat het zo zou lopen, ze kon misschien wel nooit haar studie afmaken.. Niet eens veilig over straat lopen. "Het maakt niet uit, je hebt me gewaarschuwd." zei ze zacht. "Ik ben blij dat ik je kan helpen."

Axel keek naar winter hij was nu een beetje gerust gesteld. Geen zorgen ik regel wel wat voor je studie. Zegt hij tegen haar dan. En dan keek hij weer naar de haart. Hij was moe hij had afgelopennacht niet geslapen. Sent hij ging wat makkelijker op de bank zitten.

Winter keek hem aan en knikte. "Misschien moeten we maar gewoon gaan slapen." Zei ze toen. "het was een lange dag."

Axel knikte en stond op van de bank en pakte zijn toverstokje en toverde er uit een heel aantal veren op de grond. Dan pakt hij het laken en legt dat eronder heen en hij keek winter ter aan. Nou wat vind je van het bed vraagt hij met een speelse grijns. Hij vond het best goed bedacht. Hij moest zo morgenvroeg wel weg toveren anders lag het huis dadelijk helemaal onder

Winter keek hem aan en knikte. "Misschien moeten we maar gewoon gaan slapen." Zei ze toen. "het was een lange dag."

Waar wil je liggen op de veren metalen of de bank. Vraagt hij aan winter. Hem maakte het niks uit hij kon waarschijnlijk niet slapen

"wat dacht je van gewoon allebei in een bed" zei winter griinzend. "Dit huis heeft gewoon twee verdiepingen

Oh Jah. Zegt axel en hij keek winter wat beschaamd aan. Zijn huis had ook 2 verdiepingen alleen eentje had een andere functie

Winter glimlachte. "Maakt niet uit." ze stond op. "Ik ga een bed zoeken, slaaplekker" zei ze en ze ging de trap op.

Axel knikte. Welterusten. Roept hij haar nog na en hij ging zelf op zijn zelfgemaakt bed liggen en hij staarde naar het plafond. Hier waren ze veilig hier kon ze niks gebeuren herhaalde hij in zijn hoofd

Julia kroop in het bed op de kamer. Ze voelde zich heel moe maar ze wist niet zo goed de rust te vinden. Ze bleef een lange tijd draaien en piekeren over de situatie. Uiteindelijk raakte ze in een diepe maar zeer onrustige slaap.

Axel was na een tijdje staren naar het plafond in slaap gevallen WNF hij had zijn toverstokje vast in zijn hand stevig. Hij was klaar om meteen iets te doen mocht bet nodig zijn. Je wist nooit wat ging gebeuren

Winter werd die nacht geteisterd door in zwart gehulde schimmen. Ze was doodsbang voor wat ging komen al zou ze dat nooit aan Axel vertellen. Er was oorlog. Overal werden spreuken op iedereen afgevuurd. Het was een hel, een hel op aarde.

Axel werd midden in de nacht wakker en hij ging recht zitten. Hij voelde zich slecht. Waarom wist hij niet misschien door de afgelopen dagen. En hij stond ook en ging naar de keuken waarhj het water wvwn liet lopen tot die helder was en dan wast hij zijn gezicht met het koude water

Julia viel met een harde dreun uit bed. Geschrokken opende ze haar ogen en keek om zich heen. Het duurde enkele seconden voor ze zich weer besefte dat ze gewoon veilig in de kamer was. Ze ging recht zitten en trok haar benen naar zich toe.

Axel had net zijn gezicht wat afgedroogt met het laken wat hij op geslapen had in de kamerlid en hij hoorde een dreun en hij rende naar boven toe WNF jij deed de deur open zonder kloppen en ging de kamerlid maar hij ziet dan tor winter op het bed zit. Sorry ik....ik was ongerust. Zegt hij en hij liep terug Nasr de deur en bleef dan staan. Gaat het een beetje. Vraagt hij dan voorzichtig en niet opdringen.

Winter keek naar hem en knikte bleekjes. "Het gaat wel.. Ik had gewoon een nachtmerrie en werd wakker op de grond.." zei ze zachtjes. Je kon wel zien dat ze nog steeds behoorlijk van streek was hierdoor. Ze had nooit in haar leven zo'n akelige droom gehad.