Stefanie en Anniek

Winter glimlachte terug en begon haar lang haar in een rommelige vlecht te vlechten. "Dus wat gaat er nu gebeuren? Ga je het zeggen of wacht je tot je familie erachter komt wat je plan is?" vroeg ze.

weet ik nog niet, als ik ze het zeg heb ik morgen een groep boze zwadderaars die me te grazen nemen als de proffesor niet kijkt en aan de andere kant is het laf als ik het niet zeg. wat vind jij vraagt hij aan winter

"Misschien kun je het beter even stilhouden. Dan hebben we tijd om voor te bereiden op wat er komen gaat." zei Winter bedachtzaam.

axel knikte en hij deed zijn schoenen uit, ze zullen me er niet snel voor vergeven en tot het uiterste gaan. dus kijk uit voor de zwadderaars, zegt hij tegen winter en hij glimlachte waterig naar haar en hij was even stil. heb jij veel familie vraagt hij dan

"Niet echt, ik ben een wees" zei Winter tegen hem. Haar antwoord was kort. Ze keek de andere kant op. Ze haatte dit soort vragen.

Axel keek ook weg toen hij merkte hoe pijnlijk het voor haar was. Sorry ik moest dat even weten zegt hij en hij stond op. En hij ging op de gRond zitten dicht bij het vuur zodat hij het warmer kreeg

"Maakt niet uit.." mompelde Winter zachtjes. "Waarom wilde je dat weten?"

Axel keek winter aan met een droevige blik. Omdat ze je proberen klein te krijgen op een achterbakse manier. Via dierbaren van je. Zegt hij en hij keek weer weg. En hij voelde zich rot waarom was hij bij ze opgegroeid waarom was hij er niet eerder tegen in gegaan

"Nou dat is positief, er zijn namelijk geen familieleden die gevaar lopen. Alles wat ik heb is hier op school. Waar ik ben." glimlachte ze waterig naar hem.

Axel knikte naar winter. Das een voordeel Jah. Zegt hij tegen haar. En hij sto d op en plofte naast haar neer op de bank. Nogmaals bedankt. Zegt hij tegen haar en hij leunde achter over. Hij was moe maar wilde er niet aan toe geven

Wat erg ik was het helemaal vergeten!

Winter keek naar hem. "Ik ga maar eens naar bed toe, morgen weer meer dan genoeg te doen." zei ze toen en ze kwam overeind. "Slaap lekker straks"

niet erg had ik laats ook
-----

weltrusten. zegt axel tegen winter en hij keek hoe ze opstond en hij knipoogde op het laatste wat ze zei en hij pikte de hele bank in

Winter grinnikte kort en ze ging de trap op naar boven. Ze kleedde zich rustig om en kroop daarna onder de warme dekens. Ze lag nog lang wakker en piekerde over wat er zou gaan komen.

axxel kon niet slapen hij dacht de heletijd aan zijn familie en aan de zwadderaars hier op school wat gingen ze doen...wat wilde ze nog meer doen. en zo ging het maar door hij had geen idee hoe lang hij wakker was maar toen hij weer eens naar de haart keek was die aant smeulen.

Toen Winter de volgende ochtend wakker werd had ze het gevoel dat ze niet goed uitgerust was. Ze had heel onrustig geslapen en in haar dromen schimmen van onbekende die achter haar aan jaagde gezien. Stilletjes ging ze de trap.

axel zat nog altijd op de bank en hij speelde wat met zijn stok. maar dan hoort hij wat en hij keek om en zag winter en hij ontspande meteen wat. en hij stond op, morgen zegt hij kort en hij rent de trap naar de jongens slaap kamer op hij kleed zich om en hij wast zich voor hij weer naar onder komt gelopen

Winter keek op. "Dat was snel" zei ze grijnzend. "Kom je mee ontbijten?"

axel grijns naar haar en hij knikt. tuurlijk ga ik mee, zegt hij en hij loopt met haar mee. hij had weinig geslapen maar daar gaf hij weinig aan, we hebben het eerste uur geen zwadderaars, zegt hij opgewekt

"De dag kan haast niet beter beginnen" zei Winter geamuseerd en ze liep de trap af richting grote zaal. "Nog een beetje kunnen slapen vannacht?"

axel wilde eerst liegen tegen haar maar dat kon hij niet. nee niks. zegt hij en hij liep op een drafje de trapen af de grote zaal in en hij keek nier richting de zwadderaars maar hij ging meteen zitten aan de tafel van griffoendor

Winter ging tegenover hem zitten. "Ow.." zei ze als reactie op zijn antwoord. Ze pakte de kan koffie en schonk een mok vol. "Hier, dat zal je goed doen." zei ze toen met een glimlach tegen hem.

Axel keek naar de koffie die voor hem neer werd gezet en hij glimlachte naar haar. Dankjewel. Zegt hij en hij pakte de koffie aan En hij keek haar aan hij wist niet goed wat hij moest zeggen

Winter keek hem aarzelend aan. Er gingen zo veel vragen door haar hoofd. Maar ze durfde deze niet echt te vragen. Ze wist dat het nog geen direct gevaar was maar ze wist niet zo goed hoe ze zich moest voorbereiden op wat zou komen.

Axel nam een slok van de koffie en keek winter aan. Kun je goed aanvallende en verdedigende spreuken. Vraagt hij in een keer. Hij vond het belangrijk tot ze dat kon wanorde vijanden die hij en nu zij ook gemaakt hadden waren niet mis

"Ik kan wel een beetje" zei Winter bedachtzaam. "Maar ik ben nou niet bepaald een held in aanvallen.."