Stefanie en Anniek

Axel keek naar winter ter en dan naar hun handen en hij zag hoe ze het voor deed. En hij bloosde lichtjes

"Probeer het nu nog eens." zei Winter glimlachend tegen hem en ze deed een stap achteruit.

Axel keek winter aan en dan weer voor zich en hij probeerde het nog eens en het lukte nu wel en als hij klaar is kijkt hij met een glimlach naar haar. Dankje wat wil jij graag leren. Zegt hij dan

Winter keek hem aan. "Hoe ik in leven blijf." zei ze toen kalm. Dat was het belangrijkste op dit moment. Dat moest ze kunnen.

Axel keek weg en hij zuchte. Ze zullen jou niet doden, je moet je leren verdedigen zegt hij. Schilden kan je al. Wat voornamelijk aanvallende spreuken kun je. Vraagt hij dan

Winter knikte en noemde de spreuken die ze wel beheerste op.

Axel knikte. Oké ik leer je een makkelijke spreuk maar zeer dodelijk. Riptusemptra. We oefenen alleen de beweging niks zeggen anders hebben we dadelijk iemand hier liggen die doodbloeden. Zegt hij en hij begon de beweging voor te doen

Winter luisterde aandachtig en ze oefende met hem de beweging. Het ging haar op zich wel makkelijk af, beter dan ze verwacht had. "ZO?"

Axel keek hoe winter het deed ze deed het redelijk goed. Dit moet anders. Zegt hij en hij ging achter haar staan pakte haar hand en deed nog maals de beweging. Probeer nog eens. Zegt hij en hij ging weer achteruit. En hij keek toe

Winter knikte. Geconcentreerd voerde ze de beweging weer uit. Het ging inderdaad beter op deze manier. Ze keek grijnzend naar Axel. "Je bent een goede leraar!"

Dat valt wel mee maar toch bedankt. Zegt hij en hij keek rond. Kom we gaan eens kijken of er water uit de kraan komt en kijken of er ergens iets van meubelstukken staan. Zegt hij en hij borg zijn stok op en hij begon te lopen en hij keek rond

Winter knikte. Ze liep naar een kamer en trok de witte stoffige lakens die over de meubels lagen weg. "Er is in ieder geval een bank." zei ze grijzend.

Axel glimlachte. Mooi zo. Zegt hij en hij liep naar de keuken en draaide aan de kraan. En er kwam roestkleurig water uit. En hij liet het lopen en het werd steeds. Helderder. We hebben water. Roept hij naar winter

"Mooizo, als je het aan mij vraagt hebben we een droomhuisje gevonden." zei Winter tevreden. Ze ging met haar toverstok door de kamer zodat het wat schoner werd.

Zolang ik niet gecommandeerd word vind ik het al goed. Zegt hij en hij kwam de woonkamer in en zag wat winter was aant doen. En hij keek alleen maar naar haar.

Winter betoverde een bezemsteel zo dat hij het hele huis ging schoonmaken. Toen zag ze Axel naar haar kijken. Ze glimlachte kort naar hem. Het was best raar te bedenken dat ze elkaar zo slecht kende en toch in deze situatie zaten.

Axel zag haar kijken en hij glimlachte naar haar. En hij voelde zich toch schuldig ze had dit meisje haar toekomst afgenomen haar school alles. Enkel omdat hij zich verzette tegen zijn familie. Hij zou het schoolhoofd informeren over dit gebeuren en vragen of hij hun via een omweg de leerstof kon. Bezorgen

Julia richtte haar stok op de haard een maakte vuur. Nu het huis beschermd was kon toch niemand de rook zien. Ze ging op de bank zitten en keek naar de vlammen.

Axel ging bij haar ol de bank zitten. En keek naar de haard en de vlammen die er in oplaaide die gaven een fijne warmte af

"Denk je dat ze naar ons op zoek zijn?" vroeg Winter na een tijdje en ze keek Axel aan. Het was waarschijnlijk vrijwel onmogelijk om ze hier te vinden, maar ze was nieuwsgierig.

Ik weet wel zeker tot ze ons zijn aantal zoeken. ZDF houden vooral school in de gaten kijken of we contackt willen maken daar. Dus voorlopig moeten we geen brieven of wat San ook sturen. Alleen hier blijven en we moeten morgen wel winkelen voor eten. Snel en dingen wat lang houdbaar zijn. Zegt hij nadenkend

"Misschien moeten we kijken of we op de een of andere manier aan spreukenboeken kunnen komen. We moeten echt meer te weten komen dan we nu al doen... Of denk je dat dat te gevaarlijk zal zijn. Ik dacht, als we ons vermommen..." zei Winter bedachtzaam.

Axel keek winter aan. We zorgen eerst voor eten en houden ons rustig en leren van elkaar. Daarna gaan we kijken voor boeken denk er aan we mogen niet op vallen als ze ook maar iets vermoeden zullen ze al hier staan in de buurt en wachten. Zegt hij en hij keek winter aan.

Winter knikte. "Oke, dan laten we dat wachten tot een later moment. Kom, dan vermom ik je gezicht zodat we rustig boodschappen kunnen doen." zei ze en ze pakte haar toverstok. Gedaanteverwisselingen was één van haar favorite vakken.

O..oké. zegt axel en hij bleef wat gespannen staan