Stefanie en Anniek

Winter keek met grote verbaasde ogen naar Axel. Dit was vreemd. Ze nam zich voor om er pas weer over te beginnen als ze alleen waren. Ze wilde weten wat er aan de hand was en wat zijn link met de zwadderaars was. Blijkbaar kende hij toch een heleboel mensen in de klas. Winter voelde zich schuldig dat door haar de aandacht op hem gevestigd was. Al had ze dit nooit kunnen weten.

axel zag winter naar hem kijken en hij wist wat ze zich afvroeg en hij keek dan van haar weg en keek nog even naar de zwadderaars. en dan consentreede hij zich weer op de les zo goed hij kon, al dwaalde zijn gedachten steeds af en hij was dan ook heel blij toen de bel ging en hij sprong op en liep op een hoog tempo de klas uit

Winter keek hem na. De les duurde nog 10 minuten. Ze besloot daarna hem te gaan zoeken en te vragen wat er aan de hand was. Ze wilde weten wat er speelde nieuwsgierig dat ze was.

axel liep naar de uilen vlegel en ging daar rstig zitten en hij keek naar de uilen die rond vlogen of ristig zaten. die maakte elkaar niet ten schande en keken niet naar bloed. zijn familie wel en hij zchte. het was voor hun verraad wat hij had gedaan. niet tot hij iets kon doen aan de keuze van die hoed. en hij zuchte

De les was voorbij en Winter ging op zoek. Ze verwachtte niet dat hij naar de leerlingenkamer zou gaan. Uiteindelijk besloot ze naar de uilenvleugel te lopen om te zien of hij daar was. "Axel?" vroeg ze zacht.

axel zat in een hoekje en hij hoorde opeens een stem die hij al vaker had gehoord, jah. vraagt hij zachtjes maar hij bleef wel zitten. hij was niet gewend tot iemand hem op zoekte, meestal als zijn familie dat deed was dat niet goed.

Winter ging naast hem zitten en keek naar hem. "Wil je me vertellen wat er speelt tussen jou en die zwadderaars?" vroeg ze toen zacht.

axel keek winter aan en beet even op zijn lip, ik kom uit een bloed zuivere familie maar dat is eigelijk niet het ergste. ze...ze streven de idealen van....voldemort ook na. zegt hij en hij keek weg van winter. ik heb ze verraden doordat ik nu in griffoendor zit... zegt hij

Winter schrok. "Dus jij bent het met ze eens?" zei ze en ze schoof een beetje van hem weg.

axel hoorde haar verweit en zag tot ze bij hem weg schoof. ik weet niet, ik doe niet wat ze zeggen, sommige dingen wel omdat ze zacht gezegt streng zijn. op de vorige school had ik een vriend een half bloed dat wisen ze niet...ik heb hem beschermt en ze hebben me van school hier heen gestuurt mijn ouders waren al boos, en nu ik op deze school in griffoendor kwam tj je stelt het je wel voor. maar hier is het ander dan de oude school hier lopen niet zoon mensen rond die alleen bloedzuiver denken...maar ook naar iemand zijn binnen kant kijken..en....zegt axel zagtjes en hij wist weer niet waarom hij winter dit vertelde

Winter liet het verhaal tot haar doordringen en ze bekeek hem. "Je twijfelt?" vroeg ze uiteindelijk.

axel hoorde haar vraag en hij knikte langzaam en hij keek beschaamd weg. ik heb vaker weg willen gaan maar ze zullen me vinden. zegt hij. ik heb geen vrienden die me zullen helpen...snap je mijn standpunt. ik moet doen wat ze zeggen zegt hij. en er rolde een traan over zijn wang lopen en hij bleef weg kijken, en hij stond op. ik snap best als je me niet meer wilt zien zegt hij dan zachtjes
------------------------------

zutara <333

http://browse.deviantart.com/?order=9&q=zutara&offset=216#/d35ghw7

Winter keek een lange tijd zwijgend naar Axel. Wat moest ze hier mee? Ze zag dat hij het moeilijk had en al kende ze hem maar kort ze wist dat zijn hart wel op de goede plek zat. "Het is al goed.." zei ze toen langzaam. "Ik geef je de kans die je verdient. Ik kan je misschien helpen."

Winter keek een lange tijd zwijgend naar Axel. Wat moest ze hier mee? Ze zag dat hij het moeilijk had en al kende ze hem maar kort ze wist dat zijn hart wel op de goede plek zat. "Het is al goed.." zei ze toen langzaam. "Ik geef je de kans die je verdient. Ik kan je misschien helpen."

axel keek verbaast om naar winter hij had gedacht tot ze niks meer van hem wilde weten. weet je het zeker...vraagt hij aan winter en hij deed een stap dichter bij haar, en keek haar aan. het kan gevaarlijk worden...als ik mijn familie de rug toe keer...bedoel ik. zegt hij

Winter keek hem even aan maar knikte toen. "Er is niks mis met een beetje avontuur" glimlachte ze.

Axel was nog steeds verbaast tot ze hem echt wilde helpen en hij glimlachte lichtjes. Dankje. Wist hij zachtjes uit te brengen

"Maar alleen als je echt er voor 100% voor gaat." zei Winter.

Ik wil mijn eigenleven kunnen leiden. Zegt Axel tegen winter

"Dat klinkt als een goede motivatie." zei Winter grijnzend. Ze voelde spanning door haar lijf gieren. Ze wist niet precies waar ze aan was begonnen maar ze wist wel dat dit een hoop meer zou vragen dan huiswerk maken.

Weet Ie het echt zeker tot je me wilt helpen. Vraagt Axel nogmaals. Hij wist wel ongeveer hoe gevaarlijk dit ging worden wn. Hij keek haar recht aan. En hij ging dichter bij haar staan. Je kent de verhalen van vroeger wel nou ze streven die dingen na en dat niet alleen ze hebben ook veel oude gebruiken weer doen opstaan. Ookal zijn ze verboden. Zegt hij zachtjes. Daarbij moeten we altijd meer op ons hoede zij. Zegt hij

"Als de geschiedenis zich dreigt te herhalen wil ik maar al te graag een van de eerste zijn die helpt. We kunnen dit niet laten gebeuren." zei Winter vastbesloten.

Axel knikte en keek Julia aan. Goed dan. Zegt hij en hij bekeek haar van top tot teen. Kom het word laat we kunnen beter terug gaan naar de leerlingenkamer. Zegt hij dan

Winter knikte en ze kwam overeind. "Laten we dat dan maar doen" zei ze en ze begon te lopen richting de leerlingenkamer.

Axel knikte en liep met winter mee en je zag hem nog steeds na denken maar hij zij niks en bij de leerlingen kamer plofte hij neer op de bank en hij keek winter aan en hij glimlachte lichtjes