Stefanie en Anniek

volgende morgen werd axel al vroeg wakker en hij kleede zich aan en liep naar beneden daar gooide hij zijn broef in de smuiende haart en dan ging hij de leerlingenkamer uit om beneden te gaan ontbijten er was bijna niemand en dat moest hij hebben

ik ga slape doei en tot morge

Hugo sliep

Winter was wakker geworden en pakte slaperig haar spullen bij elkaar en nam een korte douche. Vervolgens kleedde ze zich aan en pakte ze haar tas. Rustig liep ze richting de grote zaal om wat te ontbijten.

Axel zat rustig te eten terwijl hij naar zijn handen staarde waar nog wat blaren zaten van gister avond. De meesten waren wondjes geworden. En hij dacht aan zijn ouders die waren niet bij tot hij in deze afdeling zat. Maar hij kon er ook niks aan doen hij had nog aan de hoed gevraagt. Dan hoort hij tot een keel zich schraapt en hij keek op en hij zag een leerkracht die hij niet had willen zien. Het hoofd van zwadderich. Spijtig tot zoon talend hier beland vind je ook niet. Sist hij zachtjes tegen hem zodat alleen hij het hoord

Winter liep de grote zaal in en nam plaats aan de tafel van griffoendor. Ze zag nog net hoe het afdelings iets tegen Axel zei. Ze trok haar wenkbrauw op maar schonk er verder geen aandacht aan en ze pakte een toast van een grote zilveren schaal.

Axel keek de proffesor aan. U klinkt als mijn ouders. Zegt Axel vernietigend tegen hem. Daarnaast hoe ik u terechtstelling niet dus laat mij metrust. Zegt hij en hij keek hem aan. En hij stond op en de afdelings hoofd liep achter hem aan en toen hij wilde spreken ging hij tegenover winter zitten en de proffesor zei eerst niks. 5 punten aftrek voor griffoendor. Zegt hij streng en dreigend en hij loopt weg en Axel keek naar zijn bord en schudde zijn hoofd. En dan keek hij winter aan. Morgen. Zegt hij kort mar beleeft

Winter keek naar hem en glimlachte vriendelijk. "Goede morgen." zei ze en ze nam nog een hap van haar toast. "Wat moest die griezel van je?'

Iets mededelen. Zegt Axel en hij nam een lusteloze Han van zijn eten. En ik was onbeleefd vond hij denk ik. Zegt hij dan. Hij vond winter aardig en de rust die ze uitstraalde

"Trek je maar niks van hem aan, die man is echt knetter.." zei Winter zacht tegen hem. "Ik heb gehoord dat hij levende dieren eet.."

Axel keek winter aan en hij grinnikte lichtjes. Mensen verzinnen veel dingen maar hij eet geen levende dieren. Zegt hij rustig en hij keek naar zijn bord. Mijn ouders kunnen hem dus. Zegt hij dan en hij keek naar zijn bord. Waarom zei hij het tegen haar maar dit leek zo vertrouwt of ze elkaar al lang kende

Winter keek hem nieuwsgierig aan. "Oja? Hoezo dan? Ken jij hem ook al dan?"

Jah ik ken hem ook. Zegt Axel en hij keek winter aan. Hij zelf was zijn drag wel gewend. Ik ben niet bang van voor hem. Zegt hij dan

Winter keek hem bedachtzaam aan. "Hij is een leraar, je hoort ook niet bang te zijn voor hem toch?"

Axel keek wi ter aan en wist meteen tot hij zich versproken had. Nee dat klopt zegt hij en hij legde zijn bestek neer en hij stond op. Ik zie je strakjes wel weer zegt hij dan en hij staat op hij vond haar aardig maar hij moest uitkijken met wat hijzei

Winter keek hem verbaast aan, haalde haar schouders op en at weer verder. Hij hield duidelijk iets verborgen en nieuwsgierig dat ze was wilde ze heel graag weten wat dat was.

Axel liep rustIg door tot aan de uilen vleugel daar ging hij zitten en sloeg zijn gezicht in zijn armen

Winter keek op de grote klok en zag dat ze nog een klein kwartier had voor de les begon. Ze opende haar tas om te controleren of ze al haar boeken had. Tot aar verbazing zag ze dat ze iets vergeten was. Haastig liep ze terug naar de leerlingenkamer. Waarschijnlijk kon ze als ze opschoot net optijd bij de les zijn.

Axel was weer wat tot rust gekomen en hij stond op en rende tot bij de leerlingenkamer en hij rende naar binnen en naar boven om zijn tas te pakken en dan rent hij naar onder en botst bij à tegen winter op. Sorry. Zegt hij dan

Winter keek verbaast naar hem en schoot toen in de lach. "Zo te zien ben jij ook bijna te laat" zei ze geamuseerd. "Ik had je niet eens zien aankomen"

Axel glimlachte lichtjes en keek wi ter aan. Jah ik was mijn tas vergeten mee naar beneden te nemen vanmorgen. Zegt hij en knikte naar zij. Tas die hij vast had. Ik weet tot we les hebben met zwadderich maar welke leerkracht we hebben weet ik niet. Zegt hij en hij keek haar aan en het leek weer alsof hij haar al lang kende wn. Hij glimlacht nu wat meer naar haar

"We hebben Banning. Kom we moeten opschieten" zei Winter grijnzend en ze sloeg haar tas weer over haar schouder en begon op een rap tempo te lopen. Ze kenden de school ondertussen op haar duimpje en wist de kortste route naar het lokaal van banning.

axel knikte en volgde winter hij wist nou niet bepaald goed de weg van sommigen lokalen wel maar de meesten wist hij niet, en voor de deur bleef hij even staan voor hij achter winter naar binnen ging en zijnblik veranderde toen hij de zwadderaars zag.

Winter merkte het niet want ze was veel te druk bezig met ongezien het lokaal in te komen. Ze nam stilletjes plaats op de achterste stoel.

axel ging naast winter zitten en hij keek de zwadderaars niet aan. hij voelde zich onmgemakkelijk en hoorde geroeze moes van ze en hij probeerde het te negeren

Winter zag vanuit haar ooghoeken dat Axel niet bepaald op zijn gemak was. "Wat is er aan de hand?" vroeg ze zacht aan hem. Maar blijkbaar niet zacht genoeg.
"Eerst te laat de klas in en dan ook nog door mijn les praten?" vroeg Banning.
"Het spijt me professor.." mompelde Winter.

axel keek winter aan en wilde wat zeggen,maar niet alleen de profesor had hen horen praten maar ook de zwadderaars. hij zit in griffoendor dat is zijn verraard, zegt een van de blonde zwadderaars en axel kijkt meteen om nar de jongen en hij stond op en liep op hem af en ging voor zijn tafel staan. zeg dat nog eens recht in mijn gezicht noors. sist hij met een dreigende onder toonen de jongen keek hemaanmaar zei niks. de profesorliep wat rood aan. zitten en iedereen stil....zegt hij dan.en axel ging snel zitten